ಯಾರಿಗೆ ಭಯ ?

ಒಂದು ಬಾರಿ ಹೀಗೆ ಪ್ರವಾಸ ಮಾಡುವಾಗ ದಟ್ಟವಾದ ಕಾಡನ್ನು ದಾಟಬೇಕಾಯಿತು. ಸಂಜೆಯಾದ್ದರಿಂದ ಪ್ರವಾಸವನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಅವರು ಬಿಡಾರಗಳನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಿಕೊಂಡು ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಪಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಬೋಧಿಸತ್ವ ಅಲ್ಲಿಯೇ ಮರದ ಕೆಳಗೆ ಧ್ಯಾನಸ್ಥನಾಗಿ ಕುಳಿತಿದ್ದ. ರಾತ್ರಿ ದಟ್ಟವಾದ ಮೇಲೆ ತನ್ನಷ್ಟಕ್ಕೆ ತಾನೇ ಏನನ್ನೋ ಗುನುಗುನಿಸುತ್ತಾ ಬಿಡಾರಗಳ ಸುತ್ತ ನಡೆದಾಡುತ್ತಿದ್ದ. ಆ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಕೆಲವು ಕಳ್ಳರು ಈ ಬಿಡಾರಗಳನ್ನು ನೋಡಿ, ಲೂಟಿ ಮಾಡಲು ಬಂದರು. ಹತ್ತಿರಕ್ಕೆ ಬಂದು ನೋಡಿದರೆ ಈ ತಪಸ್ವಿ ಬಿಡಾರಗಳ ಸುತ್ತ ಪ್ರದಕ್ಷಿಣೆ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದಾನೆ! ಅವರಿಗೆ ಭಯವಾಯಿತು. ಆತ ಅವರನ್ನು ಕಂಡು ಕೂಗು ಹಾಕಿದರೆ ಎಲ್ಲ ಪ್ರವಾಸಿಗರು ಎದ್ದು ಹೊರಬಂದು ತಮ್ಮನ್ನು ಹಿಡಿದು ದಂಡಿಸುತ್ತಾರೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಅವನು ಮಲಗಿದ ನಂತರ ದಾಳಿ ಮಾಡೋಣವೆಂದು ಹೊಂಚು ಹಾಕಿ ಕುಳಿತುಕೊಂಡರು. ಆದರೆ ಈ ತಪಸ್ವಿ ರಾತ್ರಿಯಿಡೀ ಶತಪಥ ಹಾಕುತ್ತಲೇ ಇದ್ದ. ಬೆಳಗಿನವರೆಗೂ ಹೀಗೆಯೇ ನಡೆಯಿತು. ಬೆಳಗಾದ ನಂತರ ಪ್ರವಾಸಿಗರು ಬಿಡಾರಗಳಿಂದ ಹೊರಬಂದರು. ಮರೆಯಲ್ಲಿ ಕಾದು ಕುಳಿತಿದ್ದ ಕಳ್ಳರಿಗೆ ನಿರಾಸೆಯಾದರೂ ಈ ತಪಸ್ವಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಅಭಿಮಾನವೂ ಬಂದಿತು. ಆತ ಒಂದು ಕ್ಷಣವೂ ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಪಡೆಯದೆ ಅವರನ್ನೆಲ್ಲ ರಕ್ಷಿಸಿದನಲ್ಲ!

ಕಳ್ಳರು ಹೊರಡುವಾಗ ಪ್ರವಾಸಿಗರಿಗೆ, ‘ನಾವು ಕಳ್ಳರು, ನಿಮ್ಮನ್ನು ಲೂಟಿ ಮಾಡಲೆಂದೇ ಬಂದವರು. ಆದರೆ ಈ ಮಹಾತ್ಮ ನಿಮ್ಮ ಸುತ್ತಲೂ ತಿರುಗಾಡುತ್ತ ರಕ್ಷಿಸಿಕೊಂಡ. ನೀವು ಅವನಿಗೆ ಕೃತಜ್ಞರಾಗಿರಬೇಕು. ಅವನಿಗೊಂದು ಸನ್ಮಾನ ಮಾಡಿ’ ಎಂದು ಹೇಳಿ ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಟು ಹೋದರು. ಪ್ರವಾಸಿಗರು ಗಾಬರಿಯಿಂದ ತಪಸ್ವಿಯ ಕಡೆಗೆ ಬಂದು, ‘ಸ್ವಾಮಿ, ನೀವು ರಾತ್ರಿ ಕಳ್ಳರನ್ನು ಗಮನಿಸಿದ್ದಿರಾ?’ ಎಂದು ಕೇಳಿದರು. ‘ಹೌದು, ಅವರನ್ನು ನಾನು ನೋಡಿದೆ. ಅಂತೆಯೇ ಮಲಗದೆ ಪ್ರದಕ್ಷಿಣೆ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದೆ’ ಎಂದ ತಪಸ್ವಿ. ‘ಆ ಕಳ್ಳರನ್ನು ನೋಡಿ ಹೆದರಿಕೆಯಾಗಲಿಲ್ಲವೇ?’ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದರು ಪ್ರವಾಸಿಗರು. ತಪಸ್ವಿ ಹೇಳಿದ, ‘ನನಗೇಕೆ ಭಯ? ನನ್ನ ಹತ್ತಿರ ಏನಾದರೂ ಇದ್ದರೆ ತಾನೆ ಭಯ? ಹಣವಂತರಿಗೆ ಕಳ್ಳರಿಂದ ಭಯ. ಇದ್ದವರಿಗೇ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಭಯ. ಏನೂ ಇಲ್ಲದೆ ತಿರುಗಾಡುವ ನನಗೆ ಊರಿನಲ್ಲಾಗಲೀ, ಕಾಡಿನಲ್ಲಾಗಲೀ ಯಾವ ಭಯವೂ ಇಲ್ಲ’.

ಬುದ್ಧ ಹೇಳಿದ, ‘ಕರುಣೆಯಿಂದ ಕೂಡಿ ಋಜುಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವವನಿಗೆ, ಕಳ್ಳಕಾಕರ ಭಯವಿಲ್ಲ, ಮೋಸಗಾರರ ಹೆದರಿಕೆಯಿಲ್ಲ, ಅಧಿಕಾರಿಗಳು, ಅಹಂಕಾರಿಗಳು, ಜ್ಞಾನಿಗಳು ಯಾರೂ ಈ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ತೊಂದರೆ ಮಾಡಲಾರರು. ಆದ್ದರಿಂದ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಭಯವಿಲ್ಲದ ಮಾರ್ಗ ಕರುಣೆಯ ಋಜುಮಾರ್ಗ’.