ಮೂರ್ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷದ ಬಾಲೆಯಾಗಿರುವಾಗಲೇ ಡಮಾಮಿ ನೃತ್ಯಕ್ಕೆ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದ ಹುಸೇನಬಿ ಮುಂದೊಮ್ಮೆ ದೊಡ್ಡ ಕಲಾವಿದೆಯಾಗಬಹುದೆಂದು ಆಕೆಯ ಪಾಲಕರೂ ಊಹಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಜ್ಜಿ–ತಾತ, ಅಮ್ಮ ಆಶಾಬಿ– ಅಪ್ಪ ಖಾಸಿಂ ಸಾಬ್ ಎಲ್ಲರೂ ಡಮಾಮಿ ಕಲಾವಿದರಾಗಿದ್ದರು. ಅವರ ನೃತ್ಯವನ್ನು ನೋಡುತ್ತಲೇ ಬೆಳೆದ ಬಾಲಕಿ ಹುಸೇನಬಿ, ಬಾಲ ಹೆಜ್ಜೆಯಲ್ಲೇ ನೃತ್ಯ ಮಾಡುತ್ತ ಬೆಳೆದವಳು. ಆ ಕಾಲದ ಬಡತನ, ಬಾಲಕಿಯ ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ಜೀವನವನ್ನು ಹೊಸಕಿ ಹಾಕಿತು. ಶಾಲೆಯ ಮೆಟ್ಟಿಲು ಕಾಣದ, ಅಕ್ಷರವನ್ನೇ ಕಲಿಯದ ಬಾಲಕಿ ನೃತ್ಯಕ್ಕೆ ಜೀವನವನ್ನು ಮುಡಿಪಾಗಿಟ್ಟರು.