ಯಾರೂ ತುಳಿಯದ ದಾರಿಯಲಿ ಮೆರವಣಿಗೆ
ಹೊರಟವಳು ನೀನು
ಸಂಭ್ರಮದಲಿ ಸುರಿವ ಅಗ್ಗದ ಬಿಸಿಲಿಗೆ ಕರುಣೆಯಿರದು
ಯಾವತ್ತೂ
ಕಾದ ಕಬ್ಬಿಣವಾಗಿದೆ ನೆಲವು ಹೂ ಹಗುರ ಪಾದಗಳು
ಸುಟ್ಟಾವು ಜೋಕೆ.
ಹಗಲೂ ಇರುಳೂ ಕಳೆದು ಹೋಗುತಿವೆ ಕೂಡಿ
ಕಳೆವ ಲೆಕ್ಕದಲಿ ಬದುಕಿನ ಬಣ್ಣ ಮಾಸಿದೆ ಹೀಗೆ-
ಒಂದೊಮ್ಮೆ ಕಣ್ಣ ಮುಂದಿನ ಕದವ ತೆರೆದು ನೋಡಿದರೆ
ಎದೆಯ ಮೇಲೆಲ್ಲ ಆರದ ಗಾಯಗಳು ಆಕ್ರೋಶದಲ್ಲಿ
ನಂಬಿದ ದೇವರಿಗೆ ಕೀವು ನೆತ್ತರಿನ ನೈವೇದ್ಯ
ಹಿಡಿದಿವೆ.
ಎಷ್ಟೇ ಸವೆಸಿದರೂ ದಾರಿಯನ್ನು ತಿರುವುಗಳಲ್ಲಿ
ಮಾಯವಾಗಿವೆ ಹೆಜ್ಜೆಗಳು ಕಾಣಸಿಗದಂತೆ ಮಲ್ಲಿಗೆಯ
ಘಮವೂ ಕೂಡ ಸೋತಿರಲು ಶೋಧಿಸಲಾಗದೆ
ದೂರದ ಅರಮನೆಯ ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ಹೊಚ್ಚ ಹೊಸ
ಗೋರಿಯೊಂದು ಸಜ್ಜಾಗಿದೆ.
ಮತ್ತು,
ನಿನಗಾಗಿ
ನನ್ನ ಕಣ್ಣ ರೆಪ್ಪೆಯ ಮೇಲೆ ಮಡುಗಟ್ಟಿದ ಮಾತುಗಳು
ಮರುಭೂಮಿಯ ಬಿಸಿ ಹನಿಗಳಂತೆ
ತೊಟ್ಟಿಕ್ಕುತ್ತಿರಲು ಆರ್ದ್ರವಾಗಿ ಕೆನ್ನೆ ಮೇಲೆ
ಎಂದೂ ಆರದ ನೆತ್ತರಿನ ಕಲೆಗಳು ಮೂಡಿವೆ.
