ವರ್ಷಗಳು ಉರುಳಿದಂತೆ ನಾವು ಪ್ರಗತಿಯತ್ತ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಎನ್ನುವ ಸೋಗಿನಡಿ ನಾಟಕದ ಪಾತ್ರಧಾರಿಗಳಾಗಿ ನಿಂತಂತೆ ಭಾಸವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಕ್ಷಣ ಕ್ಷಣಕ್ಕೂ ನಮ್ಮ ಭದ್ರತೆಯ ಕೋಟೆ ಒಡೆದು ಹೋಳಾಗುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ನೋಡುತ್ತ ನಿಲ್ಲುವ ಸರದಿ ನಮ್ಮದಾಗುತ್ತಿದೆ. ಕನ್ನಡಿ ಮುಂದೆ ನಿಂತು ನೋಡಿದರೆ ನಮ್ಮ ಕ್ರೌರ್ಯ ನಮಗೆ ಕಾಣಿಸುವಂತಾಗಿದೆ. ಪ್ರೀತಿ, ಮಮತೆ ತುಂಬಿದ ತಾಯಿ ನಮ್ಮನ್ನು ಪೊರೆದರೂ, ಜಾತಿ, ಧರ್ಮ ಮತ್ತು ರಾಜಕೀಯ ಡೊಂಬರಾಟಗಳು ನಮ್ಮನ್ನು ಮನುಷ್ಯ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ದೂರಮಾಡುತ್ತಿವೆ. ನಂದನವನಗಳಾಗಿದ್ದ ಯಾವ ಸ್ಥಳಗಳೂ ಇಂದು ಮೊದಲಿನಂತಿಲ್ಲ.