ವಿಮರ್ಶೆ: ಗಾಯಗೊಂಡ ಬದುಕಿನ ಚಿತ್ರಗಳು

ಈ ಕತೆಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ರಾಜಕಾರಣವು ಇಲ್ಲಿನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಇನ್ನಷ್ಟು ಜಟಿಲಗೊಳಿಸಿದೆ. ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಸಮಸ್ಯೆ ಕೂಡ ಅದಕ್ಕೆ ಓಟಿನ ರಾಜಕಾರಣದ ಭಾಗ. ನ್ಯಾಯಪ್ರಜ್ಞೆ ಹಿನ್ನೆಲೆಗೆ ಸರಿದು, ಯಾರ ಪರ ನಿಂತರೆ ಎಷ್ಟು ಓಟು ದಕ್ಕುತ್ತದೆ ಎಂಬುದೇ ಅದಕ್ಕೆ ಮುಖ್ಯ. ಹೀಗಾಗಿ ಅದು ಪ್ರವೇಶಿಸಿದಷ್ಟೂ ಸಮಸ್ಯೆ ಗೊಂದಲದ ಗೂಡಾಗಿಬಿಟ್ಟಿದೆ. ರಾಜಕಾರಣ ಹಲವು ತಳ ಸಮುದಾಯಗಳನ್ನು ಪರಸ್ಪರ ಎದುರಾಳಿಗಳಾಗಿಸುವ ಸಂಚಿನ ಭಾಗವಾಗಿರುವುದನ್ನು ಕತೆಗಳಲ್ಲಿ ಕಂಡುಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ನಾಲ್ಕೂ ಕತೆಗಳಲ್ಲಿ ಇದನ್ನು ವ್ಯಂಗ್ಯದಿಂದಲೂ, ವಿಷಾದದಿಂದಲೂ ಸೂಚಿಸಲಾಗಿದೆ. ಇಲ್ಲಿನ ಕತೆಗಳ ಬಹುತೇಕ ಪಾತ್ರಗಳಿಗೆ ಕೃಷಿಯು ಈಗ ಅಷ್ಟು ಲಾಭದಾಯಕ ಸಂಗತಿಯಾಗಿ ಉಳಿದಿಲ್ಲ. ಅದನ್ನು ಉದ್ಯಮವಾಗಿಸುವ ಆಸೆಗಳಿಗೆ ಕೃಷಿಕರು ಬಲಿಯಾಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ತಂಬಾಕು ಉದ್ಯಮ, ಕಬ್ಬಿಣದ ಅದಿರಿನ ಉದ್ಯಮ ಅವರನ್ನು ಸೆಳೆದಿದೆ. ಎಲ್ಲಿ ಒಂದು ಗ್ರಾಮವಿತ್ತೊ ಅಲ್ಲಿ ಈಗ ವ್ಯಾಪಾರದ ಅವಕಾಶಗಳು ಗೋಚರಿಸಿವೆ. ಜೀವನವನ್ನು ಜೀವಿಸಬೇಕೊ ಅಥವಾ ಭೋಗಿಸಬೇಕೊ ಎಂಬ ದ್ವಂದ್ವಗಳಲ್ಲಿ ಪಾತ್ರಗಳು ದಿಕ್ಕೆಟ್ಟು ನಿಂತಿವೆ. ಗ್ರಾಮೀಣ ಜಗತ್ತಿನ ಈ ಬದಲಾದ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಕತೆಗಳು ಒಳಗೊಂಡಿದ್ದೊಂದು ವಿಶೇಷ.
ಇವು ಗ್ರಾಮೀಣ ಜಗತ್ತಿನ ವಾಸ್ತವವನ್ನು ಅರಿಯಹೊರಟ ಕತೆಗಳು. ಅಯ್ನೋರ ಓಣಿ, ಪಿಂಜಾರ ಕೇರಿ, ಮಾದಿಗರ ಕೇರಿ, ಹೀಗೆ ಹಲವು ಸಮುದಾಯಗಳ ಮುಖಗಳಿವೆ. ಇವುಗಳ ಮೂಲಕ ಆಯಾ ಸಮುದಾಯಗಳ ರಚನೆಯೊಂದನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುವ ಭಾಷೆಯೂ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ.

ಬಣಕಾರ ಬಸಯ್ಯ, ಈಚಲದಕಟ್ಟೆ ಭರಮಪ್ಪ, ಕಾಸೀಂಸಾಬ್, ಮಾದರ ದುರುಗ, ಹಾಲಬಾವಿ ಮಾಸ್ತರ, ಮೇಸ್ತ್ರೀ ಚೌಡಪ್ಪ, ತಳವಾರ ಮರಿಯ, ಕ್ಷೌರಿಕ ನಂಜಣ್ಣ, ಅಗಸರ ಪಕ್ಕೀರಣ್ಣ, ಚಲವಾದಿ ಗಿಡ್ಡಪ್ಪ, ಹುಲುಗವ್ವ, ಲಿಂಗನಗೌಡ ಮತ್ತು ನಾಯಕರ ಭರಮಜ್ಜ ಇವರೆಲ್ಲರ ಮಾತು ಗ್ರಾಮೀಣ ಸಂಸ್ಕತಿಯ ಹಲವು ಪದರುಗಳನ್ನು ತೆರೆದಿಟ್ಟಿದೆ. ಗ್ರಾಮೀಣ ಜಗತ್ತಿನ ಭಾಷಿಕ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ನಿರ್ಮಾಣಗೊಂಡಿದ್ದರ ಚಿತ್ರವೊಂದು ಅನುದ್ದೇಶಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಇಲ್ಲಿನ ಕತೆಗಳಲ್ಲಿ ದಾಖಲಾಗಿದೆ. ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಬರುವ ಕಾವ್ಯಾತ್ಮಕ ಭಾಷೆ ಕೂಡ ಅಚ್ಚರಿ ಹುಟ್ಟಿಸುತ್ತದೆ. ವಾಸ್ತವದ ನಿರೂಪಣೆ ವಾಚಾಳಿ ನಿರೂಪಣೆ ಆಗಬೇಕಿಲ್ಲ ಎಂಬುದನ್ನು ಹಲವು ಕಡೆ ಕಾಣಿಸಿದ್ದೆ ಇಲ್ಲಿಯ ಕತೆಗಳ ಒಂದು ಗುಣಾತ್ಮಕ ಸಂಗತಿ.

ಗ್ರಾಮೀಣ ಜಗತ್ತಿನ ಒತ್ತಡಗಳನ್ನು ಇಲ್ಲಿಯ ಕತೆಗಳು ಸ್ವಲ್ಪ ಹಳೆಯದಾದ ಮಾದರಿಯಲ್ಲಿ ಗ್ರಹಿಸುತ್ತಿರುವುದರಿಂದ ಹೊಸ ಸದ್ದುಗಳನ್ನು ಆಲಿಸಲು ಇವುಗಳಿಗೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ವೈವಿಧ್ಯಮಯವಾದ ವಿವರಗಳಿವೆ. ಆದರೆ ಈ ವಿವರಗಳಿಗೆ ಆಳವಾದ ಅನುಭವಗಳ ನೆರವು ದೊರೆಯದೇ ಹೋಗಿದೆ. ವಿವರಗಳನ್ನು ಕಾಣಿಸುವ ಉತ್ಸಾಹ, ಕತೆಗಳ ರಚನೆ ಹಾಗೂ ಕತೆಗಳಿಂದ ಹೊರಡಬಹುದಾದ ದನಿಗಳನ್ನು ಆಲಿಸುವಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲ. ಇದರಿಂದಾಗಿ ಕತೆಗಳಲ್ಲಿ ವಿಸ್ತಾರವಾಗಿ ಹರಡಿಕೊಂಡಿರುವ ವಿವರಗಳಿಗೆ ಚಲನೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗಿಲ್ಲ. ಇದ್ಯಾಕೆ ಹೀಗಾಗಿದೆ ಅಂತ ಯೋಚಿಸಿದರೆ ಕೆಲ ಸಂಗತಿಗಳು ಗೋಚರಿಸಬಹುದು. ಈ ಕತೆಗಳಲ್ಲಿನ ಪಾತ್ರಗಳು ತಮ್ಮ ಆಂತರ್ಯದೊಂದಿಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಸಂಬಂಧಗಳನ್ನಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿಲ್ಲ. ಹೊರಗಿನ ಘಟನೆಗಳಿಂದ ಪ್ರಭಾವಗೊಂಡಷ್ಟು, ತಮ್ಮ ಒಳಗಿನ ದ್ವಂದ್ವಗಳಿಂದ ಕಲಿಯುತ್ತಿಲ್ಲ. ಈ ಬಿರುಕು ಪಾತ್ರಗಳ ಆಂತರ್ಯವನ್ನು ಖಾಲಿಯಾಗಿಯೇ ಉಳಿಸಿಬಿಟ್ಟಿದೆ. ಹೊರಗಿನ ಲೋಕ ದೊಡ್ಡದೆಂಬುದರಲ್ಲಿ ಎರಡು ಮಾತಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಮನುಷ್ಯರ ಒಳಗಿನ ಲೋಕ ಹೊರಗಿನ ಲೋಕಕ್ಕಿಂತ ಎರಡು ಪಟ್ಟು ದೊಡ್ಡದೆಂಬುದನ್ನು ನಂಬದಿದ್ದರೆ ಕತೆಗಳ ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ಮಾರ್ಗಗಳು ಮೊಟಕುಗೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ಪುಟಗಳಲ್ಲಿ ದೀರ್ಘವಾಗಿ ಬೆಳೆಯುವ ಕತೆಗಳು ಓದುಗರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲೂ ಬೆಳೆಯುವಂತಾದರೆ ಚೆಂದ. ಹಾಗೆ ಬೆಳೆಯುವ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳನ್ನು ಕತೆಗಳಲ್ಲಿ ಬಚ್ಚಿಡುವುದೇ ಎಲ್ಲಾ ಕಾಲದ ಕತೆಗಾರರ ಎದುರಿನ ಸವಾಲು. ವಿವರಗಳು ತಿಳಿವಳಿಕೆಯಾಗಿ ಬದಲಾಗುವ ದಾರಿಗಳನ್ನು ಕತೆಗಾರರು ಹುಡುಕುತ್ತಲೇ ಇರಬೇಕೇನೊ. ಆ ತಿಳಿವಳಿಕೆಗಳು ಕತೆಗಳ ರಚನೆಯೊಳಗಿನಿಂದಲೇ ಎದ್ದು ಬರಬೇಕು. ಗಾಯಗೊಂಡ ಈ ಗ್ರಾಮಗಳನ್ನು ನಿರೂಪಿಸಲು ಹೊಸ ಕಣ್ಣೋಟವೇ ಬೇಕಿತ್ತು ಎನಿಸುತ್ತದೆ.