ಮಾನವನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ತನ್ನನ್ನು ಮತ್ತು ಬಾಹ್ಯ ಪ್ರಪಂಚವನ್ನು ಅರಿಯುವ ಸಹಜ ಪ್ರವೃತ್ತಿ ಇರುತ್ತದೆ. ಬಾಹ್ಯ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿಯೇ ಮನುಷ್ಯನ ಉತ್ಪತ್ತಿ, ಸ್ಥಿತಿ, ಲಯಗಳುಂಟಾಗುತ್ತಿದ್ದರೂ ಮನುಷ್ಯನು ಕೇವಲ ಶರೀರ, ಇಂದ್ರಿಯ, ಪ್ರಾಣವಾಗಿರದೇ ಇನ್ನೂ ಏನೇನೋ ಆಗಿರುತ್ತಾನೆ. ಈ ‘ಇನ್ನೂ ಏನೇನೋ’ ಎಂಬುದರ ಜಿಜ್ಞಾಸೆಯೂ ಸ್ವಾಭವಾವಿಕವಾದುದು. ದಾರ್ಶನಿಕ ಚಿಂತನೆಯು ಮನುಷ್ಯನ ಮೂಲಪ್ರವೃತ್ತಿಯಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಗೂ ಅವನದೇ ಆದ ಜೀವನದೃಷ್ಟಿ, ಜೀವನಮೌಲ್ಯ ಮತ್ತು ದರ್ಶನಗಳಿರುತ್ತವೆ.