ಸದಾಶಿವ್ ಸೊರಟೂರು ಬರೆದ ಕವನ: ಗಾಯಗೊಂಡ ಸಾಲುಗಳು..

ಮುಂದಿನ ಸಾಲು ಹೆದರದೆ ಪೇರಿ
ಕೀಳಲಿಲ್ಲ
ಎದೆ ಸೆಟಿಸಿ ನಿಂತಿದೆ
ಏನಾಗಬಹುದು ಬಹಳ ಮಾಡಿ
ಯಃಕಶ್ಚಿತ ಒಂದು ಸಾವು?

ಜತೆಗಾರ ಮೊದಲ ಸಾಲೇ
ಇಲ್ಲವಾಗಿರುವಾಗ ತಾನಾದ್ರೂ ಏಕೆ?
ಮಡಿಯುವುದಾದರೆ ಮಾಡಿಯೇ
ಮಡಿಯುತ್ತೇನೆ ಅಂದುಕೊಂಡು
ಮತ್ತಷ್ಟು ಎದೆ ಸೆಟಿಸುತ್ತದೆ

ಕೊಲ್ಲುವವನ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ‌ ಕಣ್ಣಿಟ್ಟು
ಮುಂದಿನ ಒಂದು ಸಾಲನ್ನಾದರೂ
ಅವನ ಎದೆಗಿಳಿಸುವ ಹಟದಲ್ಲಿದೆ
ಕವಿತೆ

ಶೀರ್ಷಿಕೆಯ ಪರದಾಟ
ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ‌ ಹನಿ ಹುಟ್ಟಿಸುತ್ತಿದೆ
ಗಾಯಗೊಂಡ ಸಾಲುಗಳನು
ಎಬ್ಬಿಸಿ ಮದ್ದು ಬಳಿದು
ಬ್ಯಾಂಡೇಜ್ ನೇಯುತ್ತಿದೆ

ಕೊಲ್ಲುವವನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ
ಬರೀ ಯಾರದು ಆಜ್ಞೆ ಕಾಣುತ್ತಿದೆ
ಕವನ ಒಂದು ಸಾಲಾದರೂ
ಇರಬಾರದೆತ್ತೆ ಎದೆಯೊಳಗೆ ಟ್ರಿಗರ್ರ್ ಒತ್ತುವ
ಕೈಗಳನ್ನಾದರೂ ನಡುಗಿಸಲು?

ಕವಿತೆಯ ಕೊನೆಯ ಸಾಲು
ತೀರ ತೀರ ಎಳೆಯ ಪೋರ
ಬಾಂಬುಗಳನ್ನು ಲಡ್ಡುಗಳೆಂದು,
ಕಾಡತೂಸುಗಳನು
ಲಗೋರಿಯ ಬಿಲ್ಲೆಗಳೆಂದು‌
ತಿನ್ನುತ್ತಾ ಆಡುತ್ತಾ ಮೈ ಮರೆತಿದೆ..

ಎದೆಯೊಡ್ಡಿದ ಸಾಲುಗಳೆಲ್ಲ
ಅರೆಗಣ್ಣು ಮಾಡಿ
ಜೀವ ಚೆಲ್ಲಿರುವಾಗ, ಕವಿತೆಯ
ಹೃದಯ ಆಚೆ ಬಂದು
ರಕ್ತದ ಮಡುವಿನಲ್ಲಿ‌ ಈಜುತ್ತಿದೆ..

ಖೂನಿಯಾದ ಸಾಲುಗಳನು
ಓದಿ ಓದಿ
ನಿಮ್ಮ ತುಟಿಗಳಿಗೂ
ರಕ್ತ ಮೆತ್ತಿಕೊಂಡಿತೇನೊ!
ಆ್ಞಂ, ಒಮ್ಮೆ ಮುಟ್ಟಿನೊಡಿಕೊಳ್ಳಿ..

ಯುದ್ಧ‌ ಮತ್ತು ರಕ್ತ ಸಾಂಕ್ರಾಮಿಕ
ಎಲ್ಲಿಂದ ಎಲ್ಲಿಗೆ ಬೇಕಾದರೂ
ತಲುಪಬಹುದು..!