ಜಗವೊಂದು ನಾಟಕ ರಂಗ. ಇಲ್ಲಿರುವ ಜೀವಿಗಳೆಲ್ಲ ಪಾತ್ರಧಾರಿಗಳು. ಭಗವಂತನು ಸೂತ್ರಧಾರಿ ಎಂಬ ಮಾತಿದೆ. ಬಸವಣ್ಣನವರ ಪ್ರಕಾರ ಮಾನವನ ಸೃಷ್ಟಿಗೆ ಭಗವಂತನೆ ಕಾರಣ. ಆದರೆ, ಮಾನವನು ಯಾವ ರೀತಿ ಜೀವಿಸಬೇಕು ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಕೂಡ ಭಗವಂತನೆ ನಿರ್ಧರಿಸಬೇಕು. ಅದಕ್ಕೆ, ಹುಟ್ಟಿಸುವುದು ಮಾತ್ರ ಆತನ ಕರ್ತವ್ಯವಲ್ಲ; ಸರಿಯಾದ ಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ಜೀವಿಸುವಂತೆ ಮಾಡುವುದು ಕೂಡ ಆತನ ಕೆಲಸವಾಗಿದೆ. ಪರಶಿವನ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರ (ಶಿವ ಬಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿರಿಸುವಂತೆ) ಆಗುವಂತೆ ಮಾಡುವ ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆ ಕೂಡ ಅವನ ಮೇಲಿದೆ. ಭಗವಂತನನ್ನು ಅರಿಯುವ ದಾರಿ(ಹೊಲಬು)ಯನ್ನು ತಪ್ಪಿದ್ದೇನೆ. ಸರಿಯಾದ ಮಾರ್ಗ(ಬಟ್ಟೆ)ವನ್ನು ತೋರಿಸು. ಪರಶಿವನ ಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳಾದ ಪ್ರಮಥಗಣಂಗಳೆ ಕೇಳಿರಿ, ಭಗವಂತನು ನನ್ನನ್ನು ಕಾಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಎಂದು ಬಸವಣ್ಣನವರು ತಮ್ಮ ನೋವನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಈ ವಚನದ ಮೂಲಕ ಅರಿಕೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ.
