ಸಚ್ಚಿದಾನಂದ ಸತ್ಯಸಂದೇಶ | ಬ್ರಹ್ಮಸೂತ್ರದಲ್ಲಿದೆ ಜೀವನಸೂತ್ರ

ವಿಷಯಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ವೇದಗಳನ್ನು ವಿಭಾಗ ಮಾಡಿ ಸಂರಕ್ಷಿಸಿದ ವೇದವ್ಯಾಸರು ವೇದಾಂತವನ್ನು ರಚಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಭಾರತೀಯ ಶಾಸ್ತ್ರಗ್ರಂಥಗಳು ಚರ್ವಿತಚರ್ವಣಗಳಲ್ಲ, ಅವು ಮಾನವರ ಬದುಕಿನ ಅರ್ಥಗರ್ಭಿತ ವಿವರಣೆಗಳುಳ್ಳ ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರಗಳು ಎಂಬುದನ್ನು ವೇದಾಂತಗಳಾದ ಉಪನಿಷತ್, ಬ್ರಹ್ಮಸೂತ್ರ ಮತ್ತು ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಮನದಟ್ಟುಮಾಡಿಸುತ್ತವೆ. ವಿಶ್ವ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ದರ್ಶನಶಾಸ್ತ್ರಕ್ಕೆ ಮುನ್ನಡಿ ಬರೆದಂತಿರುವ ಈ ವೇದಾಂತಗಳು ಸಾರ್ವಕಾಲಿಕ ಶ್ರೇಷ್ಠ ಗ್ರಂಥಗಳಾಗಿವೆ. ಪ್ರಸ್ಥಾನತ್ರಯಗಳೆನಿಸಿದ ಉಪನಿಷತ್‍ನ್ನು ಉಪದೇಶಪ್ರಸ್ಥಾನ ಮತ್ತು ಶ್ರುತಿಪ್ರಸ್ಥಾನವಾಗಿ, ಬ್ರಹ್ಮಸೂತ್ರವನ್ನು ಸೂತ್ರಪ್ರಸ್ಥಾನ ನ್ಯಾಯಪ್ರಸ್ಥಾನ ಮತ್ತು ಯುಕ್ತಿಪ್ರಸ್ಥಾನವಾಗಿ ಹಾಗೂ ಭಗವದ್ಗೀತೆಯನ್ನು ಸಾಧನಾ ಪರಸ್ಥಾನ ಮತ್ತು ಸ್ಮೃತಿಪ್ರಸ್ಥಾನವಾಗಿ ಗುರುತಿಸಲಾಗಿದೆ. ಆದಿ ಶಂಕರಾಚಾರ್ಯರು ಮತ್ತು ಮಧ್ವಾಚಾರ್ಯರು ಮೂರೂ ಪ್ರಸ್ಥಾನಗಳಿಗೂ ಭಾಷ್ಯ ಬರೆದಿದ್ದರೆ, ರಾಮಾನುಜಾಚಾರ್ಯರು ‘ಬ್ರಹ್ಮಸೂತ್ರ’ ಮತ್ತು ‘ಭಗವದ್ಗೀತೆ’ಗೆ ಮಾತ್ರ ಭಾಷ್ಯ ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ.

ಬಾದರಾಯಣ ಬರೆದ ‘ಬ್ರಹ್ಮಸೂತ್ರ’ದಲ್ಲಿ ಒಟ್ಟು 555 ಸೂತ್ರಗಳಿವೆ. ಇವುಗಳನ್ನು ನಾಲ್ಕು ಅಧ್ಯಾಯಗಳಲ್ಲಿ ವಿವರಿಸಲಾಗಿದೆ. ಒಂದೊಂದು ಅಧ್ಯಾಯಕ್ಕೂ ನಾಲ್ಕು ಪಾದಗಳಿವೆ. ಈ ಪಾದಗಳಿಗೆ ಅಧಿಕರಣ ಮತ್ತು ಸೂತ್ರಗಳಿವೆ. ಮನೋವೈಜ್ಞಾನಿಕ, ಖಭೌತವಿಜ್ಞಾನ, ಅಧ್ಯಾತ್ಮತತ್ವಜ್ಞಾನದ ಮೂಲಕ ವಿಶ್ವದರ್ಶನ ಮಾಡಿಸುವ ಬ್ರಹ್ಮಸೂತ್ರ ಜಗತ್ತಿನ ಸೂತ್ರವಾಗಿದೆ. ಈ ಜಗತ್ತಿನ ಸೂತ್ರದಲ್ಲಿ ಜೀವಾತ್ಮಗಳ ಜೀವನಸೂತ್ರವೂ ಅಡಗಿದೆ. ಅದನ್ನು ತಿಳಿಯುವ ಗುಣಗ್ರಾಹಿ ಮನಸ್ಸಿರಬೇಕಷ್ಟೆ. ‘ಬ್ರಹ್ಮಸೂತ್ರ’ದ ಮೊದಲ ಅಧ್ಯಾಯವಾದ ಸಮನ್ವಯದಲ್ಲಿ ಹೇಳುವ ತತ್ವವಿಚಾರಗಳನ್ನು ನಮ್ಮ ಅನುಭವಗಳಿಗೆ ಅಳವಡಿಸಿಕೊಂಡರೆ ಉತ್ತಮ ಬದುಕನ್ನು ರೂಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಎರಡನೆಯದಾದ ಅವಿರೋಧಾಧ್ಯಾಯದಿಂದ ಯಾರಲ್ಲೂ ವಿರೋಧ ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳದೆ ನೆಮ್ಮದಿಯ ಜೀವನ ನಡೆಸಬಹುದು. ಮೂರನೆಯದಾದ ಸಾಧನಾಧ್ಯಾಯ ವಿವೇಚನೆಯಿಂದ ಬದುಕುವ ಮಾರ್ಗ ಕಲಿಸುತ್ತದೆ. ನಾಲ್ಕನೆಯದಾದ ಫಲಾಧ್ಯಾಯವು ಅನುಭವ-ಮಿತ್ರತ್ವ-ಸಾಧನೆಯಿಂದ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಉತ್ತಮ ಫಲಪಡೆಯಬಹುದೆಂಬುದನ್ನು ಹೇಳುತ್ತದೆ.

ಬ್ರಹ್ಮಜ್ಞಾನವನ್ನು ಜಗತ್ತಿನ ಜ್ಞಾನದಂತೆ ನೋಡಿದಂತೆಯೇ, ಬ್ರಹ್ಮಸೂತ್ರವನ್ನು ಬದುಕಿನ ಸೂತ್ರದಂತೆ ವಿಶ್ಲೇಷಿಸಿದರೆ ಜೀವನದ ‘ಸತ್ಯ’ದರ್ಶನವಾಗುತ್ತದೆ. ಯಾವುದೇ ಅನುಭವವಿಲ್ಲದೆ ಯಾವ ಕೆಲಸದಲ್ಲೂ ತೊಡಗಬಾರದು, ಮಾಡುವ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ವಿರೋಧಾಭಾಸದ ಗಾಳಿ ಸುಳಿಯದಂತೆ ಎಚ್ಚರವಹಿಸಿ ಸಾಧನೆ ಮಾಡಿದರೆ, ಉತ್ತಮ ಫಲಿತ ಖಂಡಿತ ಸಿಗುತ್ತದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಬ್ರಹ್ಮಸೂತ್ರ ಸೂಚ್ಯವಾಗಿ ತಿಳಿಸುತ್ತದೆ. ಇದೇ ರೀತಿ ಭಾರತೀಯ ಶಾಸ್ತ್ರಗ್ರಂಥಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ನಮ್ಮ ವಾಸ್ತವಿಕ ಬದುಕಿಗೆ ಒರೆಗಚ್ಚಿ ನೋಡಿದರೆ, ಅದರ ದಿವ್ಯಾಮೃತ ಸಿದ್ಧಿಸುತ್ತದೆ. ಬಿತ್ತುವ ಮುನ್ನ ಭೂಮಿ ಖಾಲಿಯಾಗೇ ಇರುತ್ತೆ. ಅಲ್ಲಿ ಅನುಭವಿ ಕೃಷಿಕ ಉತ್ತಿ-ಬಿತ್ತಿ ಶ್ರಮಪಟ್ಟಾಗಲೇ ಬೆಳೆ ಕಾಣುತ್ತೆ. ಹಾಗೇ, ಯಾವುದೇ ಶಾಸ್ತ್ರಗ್ರಂಥಗಳನ್ನು ಆನುಭಾವಿಕ ಪ್ರಜ್ಞೆಯಿಂದ ನೋಡಿದಾಗ ಮಾತ್ರ ಅಮೂಲ್ಯಸಾರ ಗೋಚರಿಸುತ್ತದೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಸಾವಿರಾರು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಅನುಭವಜನ್ಯವಾಗಿ ಬಂದ ಶಾಸ್ತ್ರಗ್ರಂಥಗಳ ಜ್ಞಾನಾಮೃತ ಸವಿದವರು ಮಾತ್ರ ‘ಸಚ್ಚಿದಾನಂದ’ಭಾವದಲ್ಲಿ ಪ್ರಜ್ವಲಿಸುತ್ತಾರೆ.