ಈಗ ವೇದಿಕೆ ಮೇಲೆ ಕಮಲದ ಹೂವಿನ ಪಕಳೆಗಳಂತಹ ಗೊಂಬೆಗಳು ಬಂದವು. ಕೈಕೈ ಹಿಡಿದು ‘ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಒಂದೇ’ ಎನ್ನುತ್ತ, ದೊಡ್ಡ ಕುರ್ಚಿಯ ಮೇಲೆ ಕೂತಿದ್ದ ಗೊಂಬೆಯ ಬಳಿ ಸಾರಿದವು. ಮರುಕ್ಷಣದಲ್ಲೇ ಮೂರುನಾಲ್ಕು ಗುಂಪುಗಳಾಗಿ ಕುರ್ಚಿಯ ಕಾಲು, ಕೈ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿ ನಟ್ಟುಗಳಿವೆಯೋ ಅವನ್ನೆಲ್ಲ ಬಿಗಿ ಮಾಡುವ ನಟನೆ ಮಾಡುತ್ತ, ಖರೇ ಎಂದರೆ ಸಡಿಲ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದವು. ‘ಇವು ಕಮಲಗೊಂಬೆಗಳು... ಇವನ್ನೂ ಮ್ಯಾಗಿರೋ ಒಂದೇ ದಪ್ಪದಾರ ಕುಣಿಸತೈತಿ. ಕಾಂಗಿ ಹೈಕಮಾಂಡು ದಾರಕ್ಕಿಂತ ಇನ್ನೂ ದಪ್ಪ, ಕಣ್ಣಿ ಹಗ್ಗದಂಗೆ’.