ಪ್ರಸ್ತುತ ಶಾಲೆಗಳಿಂದ ಮಕ್ಕಳು ಹೊರಗುಳಿದಿರುವುದನ್ನು ಕಂಡು ಮರುಕಗೊಂಡ ನಮ್ಮ ಭಾಗದ ಶಿಕ್ಷಕರೊಬ್ಬರು ‘ವಠಾರ ಶಾಲೆ’ಯನ್ನು ಆರಂಭಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಒಂದು ವಠಾರದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಆ ವಠಾರದಲ್ಲಿನ ದೇವರಗುಡಿಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದು ಅಲ್ಲಿ ಶಿಕ್ಷಣ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಗುಡಿಯ ಗಂಟೆಯು ಸ್ಕೂಲ್ ಬೆಲ್ ಆಗಿ, ಅರ್ಚನಾ ಫಲಕವು ಬರೆಯುವ ಬೋರ್ಡ್ ಆಗಿ, ಪ್ರಾಂಗಣವು ಕೋಣೆಯಾಗಿ, ಅಂಗಳವು ಆಟದ ಮೈದಾನವಾಗಿ ಬಡ್ತಿ ಹೊಂದಿವೆ. ಮಕ್ಕಳೆಂಬ ದೇವರಿಗೆ ಶಿಕ್ಷಕನೆಂಬ ಅರ್ಚಕ, ಪಾಠ ಎಂಬ ಪೂಜೆಯನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಕಂಡಾಗ ‘ಶಾಲಿಗುಡಿ’ ಎಂಬ ಪದ ಎಷ್ಟು ಅರ್ಥಗರ್ಭಿತವಾಗಿ ಅಕ್ಷರಶಃ ಮತ್ತೆ ಮುನ್ನೆಲೆಗೆ ಬಂದಿದೆ ಅನಿಸುತ್ತದೆ.