ಫಾಲ್ಗುಣ ಗೌಡ, ಅಚವೆ ಅವರ ಕವಿತೆ 'ಹಿತ್ತಿಲು'

ಹಿತ್ತಿಲೆಂದರೆ ಅಕ್ಕ ನೆಟ್ಟ
ಬಸಲೆ ಚಪ್ಪರ ಮಿಂದ ನೀರು
ಸೋಸಿದ ಚಾ ಸೊಪ್ಪು
ಅಕ್ಕಿ ತೊಳೆದ ನೀರು
ಅನ್ನ ಬಾಗುವ ಕೊಯ್ಟು
ನಡು ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಹಾಕುವ ಗಂಜಿಗಾಗಿ ಕಾಯುವ ನಾಯಿ

ಸದಾ ಎಳ್ಳಿದಂತೆ ಕಾಣುವ ಅಬ್ಬಲಿ
ಮಾವಿನ ಮರ ತಬ್ಬಿದ ಮಲ್ಲಿಗೆ
ಬೊಟ್ಟಿ ಗೊಂಡೆ ಹೂಗಳು ಅವಳ ಹಿತ್ತಿಲ ಭಾಗವೇ

ಗೆಂಡೆ ತುಂಡು ತುಂಡು ಮಾಡಿ ನೆಟ್ಟ
ಕೆಸಿನ ಓಳಿ ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿ ಹುರೇಸುವುದೇ
ನನ್ನ ಕೆಲಸ
ಸೌತೆ ಮೊಗೆ ಓಳಿಗಳೂ ದೀಪಾವಳಿ
ನಿರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿರುತ್ತವೆ
ಪುಟಪುಟಿಯಾಗಿ ಕಂಡ ಪೆಂಡೆ
ಒಣಗುತ್ತಿರುತ್ತದೆ ಗಿಡದ ಮೇಲೆ
ಅದರೆಲ್ಲ ಸತ್ವ ಹೀರಿ ಮತ್ತೆ ಜೀವ ಪಡೆಯಲು

ಈ ಹಿತ್ತಿಲಿಗೆ ಅಪ್ಪ ಬರುವುದೇ ಕಡಿಮೆ
ತಾಯಿಯಿಲ್ಲದ ನನ್ನ ಹೊಟ್ಟೆಯ ಮಗುವಿನಂತೆ ಕಾದ ಅಪ್ಪ
ಅವಳ ಸೆರಗಿಗೆ ನನ್ನನ್ನು ಕಟ್ಟಿಬಿಟ್ಟ

ಇಲ್ಲೂ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಅಂಗಳ
ಮೆರಿಯುವ ಒನಕೆಯ ಒಳ್ಳು
ಗೋಲಾಕಾರದಲ್ಲಿ ಹರಗಿದ ಮುರಗಲ ಓಡು
ವಾಟೆ ಹುಳಿ ಜುಮ್ಮನ ಕರೆ ಎಲ್ಲ ಬರುವ
ಮಳೆಗಾಲದ ಖರ್ಚನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತಿವೆ

ಶೆಟ್ಲಿ ಕಲ್ಗ ಚಿಪ್ಪಿಕಲ್ಲಿನ ಮಾಯ್ಸ
ಒಣಗಿಸಿ ಕೊಟ್ಗಿ ಕಟ್ಟಿಡುವ ಅಕ್ಕನಿಗೆ
ಸಂಜೆಯಾದರೆ ಅದೇ ಕೆಲಸ

ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಹಳ್ಳದ ಕಡೆಗೆ ಸುಬದ್ರಿ ಬಂದರೆ
ಮೇಲಿನ ಮನೆಯ ಸುಬ್ಬಿ ಬಂದರೆ
ಹಳ್ಳಕ್ಕೆ ಬಟ್ಲು ಹಾಕಿ ಮೀನು ಹಿಡಿಯುವ
ಸುದ್ದಿಯದೇ ಮಾತು

ಮತ್ತು
ಚನಗಾರದಲ್ಲಿ ನಾಟಕ ಕಡ
ತಾಲೀಮು ಮಾಡ್ತೀವ್ರ ಕಡ ಅನ್ನುತ್ತ
ತಿಂಗಳ ಮೊದಲೇ ಸಂಭ್ರಮ

ಇದೇ ಚಿಟ್ಟಿಯ ಮೇಲೆ ಹೂವಿನ ಜಡೆ ಕಟ್ಟುವ
ಹಲಸು ಕೆಮುಂಡೆ ಇಸಾಡು ಹಣ್ಣುಗಳ
ಕೊಯ್ದು ಹಂಚುವ
ಹೊಸ್ತಿನ ಉಪಾರ ತಿನ್ನುವ
ಬೆಳದಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಪಳ್ದಿ ಬಡಿಸಿ ಉಂಬುವ
ಕತೆಗಳಿಗೇನು ಕಡಿಮೆಯಿಲ್ಲ

ಅಣ್ಣನ ಮದುವೆಯ ಸಕಲ ಸಂಗತಿಗಳೂ
ನಿಕ್ಕಿ ಮಾಡಿದ್ದು
ಉಂಡ ಮೇಲೊಂದು ಗಳಿಗೆ ಮಲಗಿ
ಆರಲು ಮೂರು ಗೆಂಟಿನ ಕಣೆ
ಬೆಳ್ಳು ಚಂದಿರನ ನೋಡುವುದು
ಓಡುವ ನಕ್ಷತ್ರಗಳನ್ನು ಕಾಣಿಸುವುದು ಇದೇ ಜಾಗದಲ್ಲಿ

ಹಿತ್ತಿಲೆಂದರೆ ಅಕ್ಕನಿಗೆ
ಅವಳ ದೈನಿಕದ ಆಗು ಹೋಗುಗಳ
ನೈಜ ಕೌಟುಂಬಿಕತೆ.