ಭಯದ ಕೋಲು

ಆ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳಿ ಮಗಳಿಗೆ ಬಹಳ ದು:ಖವಾಯಿತು. ಸ್ವಭಾವತ: ಒಳ್ಳೆಯವನಾಗಿದ್ದ ತಂದೆ, ನೀಚ ಮಂತ್ರಿಯ ಮಾತಿನಿಂದ ಅಧರ್ಮದ ಹಾದಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದನಲ್ಲ ಎಂದು ದು:ಖವಾಯಿತು. ಆಕೆ ಧರ್ಮದ ಕೆಲವು ಮಾತುಗಳನ್ನು ಹೇಳಿ, “ಅಪ್ಪಾ, ನನಗೆ ಹಿಂದಿನ ಜನ್ಮಗಳ ಸ್ಮರಣೆ ಇದೆ. ನಾನು ಮೊದಲು ಮಗಧ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಅಕ್ಕಸಾಲಿಗನಾಗಿ ಹುಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಆಗ ನಾನು ಕೆಟ್ಟ ಜನರ ಸಹವಾಸದಿಂದಾಗಿ ಪರಸ್ತಿçà ಗಮನ ಮಾಡಿದೆ. ಆ ಪಾಪ ನನ್ನನ್ನು ಬೆಂಬಿಡದೆ ಕಾಡಿತು. ಮುಂದೆ ಹಂಸೆಯಾಗಿ, ನಂತರ ಶ್ರೇಷ್ಠಿಯ ಮಗನಾಗಿ ಹುಟ್ಟಿದೆ. ಆಗ ಸಜ್ಜನರ ಸಹವಾಸ ಮಾಡಿದೆ, ಉಪೋಸಥ ವೃತಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದೆ. ಆದರೂ ನಾನು ಹಿಂದೆ ಮಾಡಿದ ಪಾಪದಿಂದಾಗಿ ರೌರವ ನರಕದಲ್ಲಿ ಶತಮಾನಗಳ ಕಾಲ ಇದ್ದು ಪಾಪ ಕಡಿಮೆಯಾದ ಮೇಲೆ ಮೇಕೆಯಾಗಿ, ಕಪಿಯಾಗಿ, ನಪುಂಸಕನಾಗಿ ಹುಟ್ಟಿ ಬೆಂಡಾಗಿ ಬಂದಿದ್ದೇನೆ. ಅದ್ದರಿಂದ ತಂದೆಯೇ, ದಯವಿಟ್ಟು ಧರ್ಮದ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಬಿಡಬೇಡ” ಎಂದು ಬೇಡಿಕೊಂಡಳು. ಆದರೆ ರಾಜನ ಮನಸ್ಸು ಬದಲಾದಂತೆ ತೋರಲಿಲ್ಲ.

ಆಗ ಬೋಧಿಸತ್ವ ಧರೆಗಿಳಿದು ಬಂದ. ಒಬ್ಬ ಸುಂದರನಾದ ಆದರೆ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಭಾವಶಾಲಿಯಾದ ಸನ್ಯಾಸಿಯಂತೆ ವೇಷವನ್ನು ತೊಟ್ಟು ಅರಮನೆಯ ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ಇಳಿದ. ಅವನ ಠೀವಿ, ಮುಖದ ಮೇಲಿನ ತೇಜವನ್ನು ಕಂಡು ರಾಜ ಭಯಭೀತನಾದ. ನಮಸ್ಕಾರ ಮಾಡಿ, ತಾವು ಯಾರು ಎಂದು ಕೇಳಿದ. “ತಾವು ಈ ಜಗತ್ತಿನವರಂತೆ ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲ. ತಾವು ಎಲ್ಲಿಂದ ಬಂದಿರಿ?” ಎಂದು ಹೆದರುತ್ತ ಕೇಳಿದ. ಅದಕ್ಕೆ ಬೋಧಿಸತ್ವ, “ನಾನು ದೇವಮುನಿ, ನಾರದ. ನೀನು ಧರ್ಮದ ಪಥದಿಂದ ಜಾರುತ್ತಿದ್ದೀಯಾ. ನಿನಗೆ ಪರಲೋಕದಲ್ಲಿ ನಂಬಿಕೆ ಇಲ್ಲ. ನಾನು ಅಲ್ಲಿಂದಲೇ ಬಂದವನು. ನಿನ್ನಂಥವನಿಗೆ ಕೋಕಾಳ ನರಕ, ಲೋಕಾಂತರ ನರಕ ಮುಂತಾದ ಇಪ್ಪತ್ತೊಂದು ನರಕಗಳಿವೆ” ಎಂದು ಹೇಳಿ ಅವುಗಳನ್ನು ಘೋರವಾಗಿ ವರ್ಣಿಸಿದ. ರಾಜ ಹೆದರಿಕೆಯಿಂದ ನಡುಗತೊಡಗಿದ. ಬೋಧಿಸತ್ವನ ಕಾಲಿಗೆ ಬಿದ್ದು ಕ್ಷಮೆ ಕೇಳಿದ. ಮುಂದೆ ಸನ್ಮಾರ್ಗದಲ್ಲೇ ನಡೆಯುವುದಾಗಿ ಮಾತುಕೊಟ್ಟ. ಬೋಧಿಸತ್ವ ರಾಜಕುಮಾರಿಯನ್ನು ಕರೆದು ಹೇಳಿದ, “ಮಗಳೇ ಚಿಂತೆಬೇಡ. ನಿನ್ನ ತಂದೆ ಸರಿಯಾಗುತ್ತಾನೆ. ಒಳ್ಳೆಯ ಮಾತಿಗೆ ಬಗ್ಗದ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ, ಬಗ್ಗುವ ಹಾಗೆ ಮಾಡಲು ಭಯದ ಕೋಲೇ ಬೇಕು”.

ಇದು ಇಂದಿಗೂ ಸತ್ಯ.