‘ಉದ್ಯೋಗ ಖಾತರಿ’ಗೆ ಶಕ್ತಿ ತುಂಬಿದುಡಿಯುವ ಕೈಗಳಿಗೆ ಕೆಲಸ ಕೊಡಿ

ಮೂರು ದಶಕಗಳ ಹಿಂದೆ ಜಾಗತೀಕರಣಕ್ಕೆತೆರೆದುಕೊಂಡ ಬಳಿಕ ದೇಶದ ಚಲನೆಯ ದಿಕ್ಕೇ ಬದಲಾಗಿದೆ. ಕೃಷಿ ಹಾಗೂ ಗ್ರಾಮೀಣ ಅರ್ಥವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಬೇರುಗಳೆಲ್ಲ ಸಡಿಲಗೊಂಡಿವೆ. ವಲಸೆ ಹೆಚ್ಚಿದಂತೆ, ಹಳ್ಳಿಗಳು ಬಿಕೋ ಎನ್ನತೊಡಗಿದ್ದು,ನಗರಗಳು ಮಿತಿಮೀರಿ ಬೆಳೆದಿವೆ. ಸ್ಥಳೀಯವಾಗಿಯೇ ಜನರಿಗೆ ಉದ್ಯೋಗಾವಕಾಶಗಳನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಲು ಇದುವರೆಗಿನ ಆಡಳಿತಗಾರರು ವಿಫಲವಾಗಿದ್ದರ ಪರಿಣಾಮವನ್ನು ಈಗ ಉಣ್ಣಬೇಕಿದೆ. ಹೌದು, ಕೊರೊನಾ ವೈರಾಣು ಈಗ ತಂದಿರುವ ಸಂಕಷ್ಟವು ಹಳ್ಳಿಗಳನ್ನು ಹೊಸ ದೃಷ್ಟಿಕೋನದಿಂದ ನೋಡುವಂತಹ ಅವಕಾಶವೊಂದನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದೆ. ಕೃಷಿ ಜತೆಗೆ ಗುಡಿ ಕೈಗಾರಿಕೆಗಳನ್ನೂ ಉತ್ತೇಜಿಸುವ, ಆ ಮೂಲಕ ವಲಸೆಯನ್ನೂ ತಪ್ಪಿಸುವಂತಹ ಯೋಜನೆಗಳನ್ನು ರೂಪಿಸಲು ಇದು ಸಕಾಲ. ಗ್ರಾಮ ಸ್ವರಾಜ್ಯದ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಗೆ ನವಚೇತನ ನೀಡಲೂ ಈಗಿನ ಸಂದರ್ಭವನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ದುಡಿಯುವ ಕೈಗಳಿಗೆ ತುರ್ತಾಗಿ ಕೆಲಸ ಬೇಕಿದೆ. ಉದ್ಯೋಗ ಖಾತರಿ ಯೋಜನೆ ಮೂಲಕ ಅವರಿಗೆ ಉದ್ಯೋಗಾವಕಾಶ ಒದಗಿಸಿಕೊಡುವುದರ ಜತೆಗೆ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಆಸ್ತಿ ಸೃಷ್ಟಿಸುವ ಕೆಲಸವನ್ನೂ ಸರ್ಕಾರ ಮಾಡಬೇಕು. ಉದ್ಯೋಗ ಖಾತರಿ ಯೋಜನೆಗೆ ಹಣದ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದನ್ನು ಸರ್ಕಾರವು ಆದ್ಯತೆಯಾಗಿ ಪರಿಗಣಿಸಬೇಕು. ಏಕೆಂದರೆ, ಹಸಿದ ಹೊಟ್ಟೆಯನ್ನು ತುಂಬಿಸುವುದು ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತಲೂ ತುರ್ತಿನ ಕೆಲಸ. ಸಿಂಧನೂರಿನ ಜೀವವೊಂದು ಹಸಿವಿನಿಂದಪ್ರಾಣತೆತ್ತಂತಹ ಪ್ರಸಂಗ ಮರುಕಳಿಸದಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಸರ್ಕಾರದ ಹೊಣೆ. ಉದ್ಯೋಗ ಖಾತರಿ ಯೋಜನೆಯ ಅನುಷ್ಠಾನದಲ್ಲಿ ಕೃಷಿಹೊಂಡ, ಹೊಲಗಳ ಬದು ನಿರ್ಮಾಣದಂತಹ ಕೃಷಿ ಸಂಬಂಧಿ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಿಗೆ ಆದ್ಯತೆ ನೀಡಬೇಕು. ಹೇಗೂ ಬೇಸಿಗೆ ಕಾಲ ಬಂದಿರುವುದರಿಂದ ಕಾಲುವೆಗಳ ದುರಸ್ತಿ, ಕೆರೆಗಳ ಹೂಳು ತೆಗೆಯುವುದು, ಬಾಂದಾರಗಳನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸುವುದು ಮೊದಲಾದ ಕಾಮಗಾರಿಗಳನ್ನೂ ನಡೆಸಬೇಕು. ಯೋಜನೆಯ ಅನುಷ್ಠಾನದಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣ ಲೋಪವೂ ಆಗದಂತೆ ಎಚ್ಚರಿಕೆ ವಹಿಸಬೇಕು. ಕಾರ್ಮಿಕರ ಖಾತೆಗಳಿಗೆ ಹದಿನೈದು ದಿನಗಳ ಕೂಲಿಯನ್ನು ಮುಂಗಡವಾಗಿ ತುಂಬಬೇಕು. ವಲಸೆಯ ಈ ಆಟದಲ್ಲಿ ಮುರಿದು ಬಿದ್ದಿರುವ ಬದುಕನ್ನು ಮತ್ತೆ ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳಲು ಆ ನೆರವು, ಅವರಿಗೆ ಊರುಗೋಲಾಗಿ ಒದಗಲಿದೆ. ಈ ಯೋಜನೆಯ ಹಣವನ್ನು ದುರುಪಯೋಗ ಮಾಡಿಕೊಂಡ ಹಲವು ಹಗರಣಗಳು ಈ ಹಿಂದೆ ವರದಿಯಾಗಿದ್ದುಂಟು. ಒಂದು ಹೊತ್ತಿನ ಊಟಕ್ಕೂ ಚಿಂತಿಸುವ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಮೌನವಾಗಿ ರೋದಿಸುತ್ತಿರುವಂತಹ ಬಡವರ ಕಣ್ಣೀರನ್ನು ಒರೆಸಲು ಮೀಸಲಿಟ್ಟ ಹಣದ ಪ್ರತೀ ಪೈಸೆಯೂ ಸದ್ವಿನಿಯೋಗ ಆಗುವಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು.