ಬೆರಗಿನ ಬೆಳಕು| ರಾಜನ ನಡತೆ

ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಬೋಧಿಸತ್ವ ನಗರದ ಹೊರಗಿದ್ದ ತಿಂದುಕ ವೃಕ್ಷದ ಮೇಲೆ ದೇವತೆಯಾಗಿದ್ದ. ರಾಜ ಅವನಿಗಾಗಿ ಪ್ರತಿವರ್ಷ ಸಾವಿರ ಬಲಿಗಳನ್ನು ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದ. ಬೋಧಿಸತ್ವ ಯೋಚಿಸಿದ, ‘ಈ ರಾಜ ತುಂಬ ಪ್ರಮಾದಿಯಾಗಿದ್ದಾನೆ, ದುರ್ಮಾರ್ಗಿಯಾಗಿದ್ದಾನೆ. ಆದರೆ ನನ್ನ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಒಳ್ಳೆಯವನೇ ಆಗಿದ್ದಾನೆ. ಆದರೂ ಆತನಿಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಬೋಧೆ ಮಾಡಿ ದೇಶವನ್ನು ಸರಿದಾರಿಗೆ ತರಬೇಕು’. ಅಂದೇ ರಾತ್ರಿ ಪಾಂಚಾಲರಾಜನ ಶಯನಗೃಹಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಬಾಲಸೂರ್ಯನಂತೆ ನಿಂತುಕೊಂಡು ರಾಜನಿಗೆ ಹೇಳಿದ, ‘ರಾಜಾ, ನೀನು ರಾಜಧರ್ಮವನ್ನು ಪಾಲಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ. ನೀನು ಮಾಡುವ ಅಧರ್ಮದಿಂದಾಗಿ ಇಡೀ ದೇಶ ನರಳುತ್ತಿದೆ. ನಿನ್ನ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ದೇಶವನ್ನು ಕೊಳ್ಳೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಹೀಗೆಯೇ ಮುಂದುವರೆದರೆ ನೀನು ಅವೀಚೀ ನರಕಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತೀ’.

ಮರುದಿನ ರಾಜ ತನ್ನ ಪುರೋಹಿತನನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ತನ್ನ ರಾಜ್ಯವನ್ನು ನೋಡಿ ಬರಲು ಮಾರುವೇಷದಲ್ಲಿ ಹೊರಟ. ಅಗ ಒಂದು ಮನೆಯ ಮುಂದೆ ಹಾಕಿದ್ದ ರಾಶಿ ಮುಳ್ಳುಗಳನ್ನು ಮುದುಕನೊಬ್ಬ ತೆಗೆಯುತ್ತಿದ್ದ. ಅವನ ಕಾಲಿಗೊಂದು ದಪ್ಪ ಮುಳ್ಳು ಚುಚ್ಚಿತು. ಆತ ಆಕ್ರೋಶದಿಂದ, ‘ನನಗೆ ಮುಳ್ಳು ಚುಚ್ಚಿದಾಗ ಹೇಗೆ ನೋವಾಯಿತೋ ಹಾಗೆಯೇ ಈ ರಾಜನಿಗೆ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಬಾಣ ಚುಚ್ಚಿ ನೋವಾಗಲಿ’ ಎಂದ. ಆತ ಹಾಗೆ ನಿಂದಿಸಿದ್ದು ಬೋಧಿಸತ್ವನ ಪ್ರೇರಣೆಯಿಂದಲೇ, ‘ಅಲ್ಲಪ್ಪ, ನಿನಗೆ ಕಣ್ಣು ಸರಿಯಾಗಿ ಕಾಣದೆ ಮುಳ್ಳು ತುಳಿದು, ರಾಜನನ್ನೇಕೆ ಶಪಸುತ್ತೀ?’ ಎಂದು ಕೇಳಿದ ರಾಜ. ‘ಅಯ್ಯೋ ಈ ದರಿದ್ರ ರಾಜನಿಂದಾಗಿ ನಾವೆಲ್ಲ ಅಭದ್ರರಾಗಿದ್ದೇವೆ. ಕಳ್ಳರು, ರಾಜಭಟರಿಬ್ಬರೂ ನಮ್ಮನ್ನು ದೋಚುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಇದಕ್ಕೆಲ್ಲ ಅಧರ್ಮಿ ರಾಜನೇ ಕಾರಣ’ ಎಂದ ಮುದುಕ. ಇದೇ ರೀತಿ ತನ್ನ ಇಬ್ಬರು ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳ ಭದ್ರತೆಗೆ ಚಿಂತಿಸಿದ ತಾಯಿ, ಕಷ್ಟಪಡುತ್ತಿದ್ದ ರೈತ, ಎಲ್ಲರೂ ರಾಜನಿಗೆ ಶಾಪ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದರು. ಇನ್ನೊಂದು ಮನೆಯ ಮುಂದೆ ರಾಜಭಟರು ಚರ್ಮ ಬೇಕೆಂದು ಎಳೆಕರುವನ್ನು ಕೊಂದು, ಚರ್ಮವನ್ನು ಸುಲಿಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಪಾಪ! ಹಸು ಪುತ್ರಶೋಕವನ್ನು ತಾಳದೆ ಕಣ್ಣೀರು ಸುರಿಸುತ್ತ ನಿಂತಿತ್ತು. ಅದೂ ಕೂಡ ರಾಜನಿಗೆ ಶಾಪಕೊಟ್ಟಂತೆ ಭಾಸವಾಯಿತು. ರಾಜನ ಕಣ್ಣು ತೆರೆಯಿತು.

ಒಬ್ಬ ರಾಜ ಅನಾಚಾರಿಯಾದರೆ, ಅಧರ್ಮಿಯಾದರೆ, ಇಡೀ ದೇಶ ಕಂಗೆಡುತ್ತದೆ. ರಾಜಾ ಕಾಲಸ್ಯ ಕಾರಣಂ. ರಾಜನ ನಡತೆಯಿಂದಲೇ ದೇಶಕ್ಕೆ ಸುಖ ಅಥವಾ ದುಃಖ.