ಸಾಮರಸ್ಯ ಸಾರುವ ಮೊಹರಂ ಹಬ್ಬ

ಪಟ್ಟಣದಲ್ಲಿ ಮೊಹರಂನ ಮೊದಲ ದಿನದಿಂದ ಪ್ರಾರಂಭಗೊಂಡು ಕೊನೆಯ ದಿನದ (10 ದಿನ) ವರೆಗೆ ಸಡಗರದಿಂದ ಆಚರಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಪಟ್ಟಣದ ಅನೇಕ ಕಡೆ ಮಂಟಪ ಸ್ಥಾಪಿಸಿ ತೇಜಿಯಾ (ಹಸ್ತ)ಗಳನ್ನು ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪನೆ ಮಾಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಪ್ರಮುಖ ಬೀದಿಗಳಲ್ಲಿ ಮೆರವಣಿಗೆ ನಡೆಯುತ್ತದೆ. ಈ ಮೆರವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಬರುವ ತೇಜಿಯಾ (ಹಸ್ತ)ಗಳಿಗೆ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರು ಶ್ರದ್ಧಾಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಸಕ್ಕರೆ, ಕಡ್ಲೆಪಪ್ಪು ಅನ್ನು ಪೂಜೆಗೆ
ನೀಡುತ್ತಾರೆ.

8 ಮತ್ತು 9ನೇ ದಿನ ಪ್ರಮುಖ ಮೆರವಣಿಗೆ ಏರ್ಪಡಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. 10ನೇ ದಿನ ಪಟ್ಟಣದಲ್ಲಿ ಜಾತ್ರೆ ನಡೆಯುತ್ತದೆ. ಹರಕೆ ಹೊತ್ತವರು ಮತಭೇದವಿಲ್ಲದೆ ಹರಕೆ ತೀರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಮದುವೆಯಾಗಿ ಪರ ಊರುಗಳಿಗೆ ಹೋದ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳು ತವರುಮನೆಗೆ ಬರುತ್ತಾರೆ. ಎಲ್ಲಾ ಮನೆಗಳು ನೆಂಟರಿಷ್ಟರು, ಮಕ್ಕಳಿಂದ ತುಂಬಿ ತುಳುಕಲಿದ್ದು, ಮೂರ್ನಾಲ್ಕು ದಿನಗಳು ಪಟ್ಟಣದಲ್ಲಿ ಸಂಭ್ರಮದ ವಾತಾವರಣ ಏರ್ಪಡುತ್ತದೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಸ್ಥಳೀಯರಾದ ಸೈಯದ್ ಮಹಬೂಬ್.

ಮಾಯವಾದ ಹುಲಿ ವೇಷ: ಹಬ್ಬದ ಕೊನೆಯ ನಾಲ್ಕು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಹುಲಿ ವೇಷ, ಇಂಗ್ಲೆಂಡ್ ಲೇಡಿ ವೇಷ ಸೇರಿದಂತೆ ಇತರೇ ವೇಷಧಾರಿಗಳು ಆಕರ್ಷಣೆಯ ಕೇಂದ್ರಬಿಂದುವಾಗಿರುತ್ತಿದ್ದರು. ಕಳೆದ ಮೂರು ದಶಕಗಳಿಂದ ಆಧುನಿಕತೆ ಹಾಗೂ ಪ್ರತಿಷ್ಠೆಗೆ ಒಳಗಾಗಿ ಹುಲಿವೇಷ ಮಾಯವಾಗಿದೆ.

ಇಂಗ್ಲೆಂಡ್ ಲೇಡಿ ವೇಷಧಾರಿ ಹಾಗೂ ಮಹಿಳೆ ವೇಷ ಧರಿಸಿ ಮನರಂಜನೆ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಮರಣ ಹೊಂದಿದ ನಂತರ ಪರಂಪರೆಯ ಕೊಂಡಿ ಕಳಚಿದೆ. ಸೂಲಿಬೆಲೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಹಬ್ಬಕ್ಕೆ ಮೆರುಗು ನೀಡುತ್ತಿದ್ದ ಕಲೆಗಳು ನಶಿಸಿರುವುದು ಹಲವರಲ್ಲಿ ನಿರಾಸೆ ಮೂಡಿಸಿದೆ.

‘ಗ್ರಾಮದಲ್ಲಿ ಹಬ್ಬವನ್ನು ಧರ್ಮತೀತವಾಗಿ ಆಚರಿಸಿಕೊಂಡು ಬರಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ನಮ್ಮ ಮುತ್ತಾತ, ತಾತ ಹಾಗೂ ತಂದೆಯವರು ಪ್ರತಿವರ್ಷ ಅದ್ದೂರಿಯಾಗಿ ಹಬ್ಬದಲ್ಲಿ ಪಾಲ್ಗೊಂಡು ಆಚರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ನಾವು ಮುಂದುವರಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ನಮ್ಮ ಊರು ಭಾವೈಕ್ಯದ ಕೊಂಡಿಯಾಗಿದೆ’ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆಗ್ರಾ.ಪಂ. ಉಪಾಧ್ಯಕ್ಷಶಿವರುದ್ರಪ್ಪ.