ಪೆನ್‌ಡ್ರೈವ್ ಸಂತ್ರಸ್ತೆಯರ ಸಂಕಟ | ಬೆನ್ನೇರಿದ ಭಯ: ದೂರಿನಿಂದ ದೂರ!

ದೌರ್ಜನ್ಯಕ್ಕೆ ಒಳಗಾದ ಮಹಿಳೆಗೆ 55ರ ಆಸುಪಾಸಿನ ವಯಸ್ಸು. ಮಗಳ ಮದುವೆಯಾಗಿದೆ. ಅವಳಿಗೊಂದು ಮಗುವಿದೆ. ಅಜ್ಜಿಯ ಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಏರಿರುವ ಸಂತ್ರಸ್ತ ಮಹಿಳೆಗೆ ತನ್ನ ಬದುಕಿಗಿಂತ ಮಗಳ ಕುಟುಂಬದ ಬಗ್ಗೆ ಆತಂಕ ಕಾಡುತ್ತಿದೆ. ಒಂದು ದೂರು, ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಇರುವ ಮಗಳು– ಅಳಿಯನ ನಡುವೆ ವಿರಸಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗಿ, ಅಳಿಯನ ಕುಟುಂಬದವರು ಮಗಳನ್ನು ದೂಷಿಸಬಹುದೆಂಬ ಅಂಜಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಅವರು ದೂರು ನೀಡುವುದು ಬೇಡವೆಂಬ ನಿರ್ಧಾರಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ.

ಪತಿಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿರುವ ಮಹಿಳೆಗೆ ಹರೆಯದ ಮಗನಿದ್ದಾನೆ. ಪೆನ್‌ಡ್ರೈವ್ ಹಂಚಿಕೆಯಿಂದ ನೊಂದುಕೊಂಡಿರುವ ಅವರು ದೂರು ನೀಡಲು ಮುಂದಾಗಿದ್ದರು. ಆ ಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಅವರನ್ನು ಎಚ್ಚರಿಸಿದ್ದು ತಾಯ್ತನ. ಅಧಿಕೃತವಾಗಿ ದಾಖಲಾಗುವ ದೂರು, ಸಾಮಾಜಿಕ ಜಾಲತಾಣಗಳಲ್ಲಿ ಹರಿದಾಡುವ ಅವುಗಳ ಪ್ರತಿಗಳ ಮೂಲಕ ಜಗಜ್ಜಾಹೀರಾಗುವ ವಿಳಾಸ, ವಿಚಾರಣೆ, ಕೋರ್ಟ್‌ ಅಲೆದಾಟ, ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಕಾಮಕ್ಕೆ ಬಲಿಪಶು ಆದವಳು ಅಮ್ಮ ಎಂಬ ಮಗನ ಮನದ ಶಾಶ್ವತ ನೋಟ, ಇವನ್ನೆಲ್ಲ ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಂಡಿರುವ ಅವರು, ಅಂತಿಮವಾಗಿ ದೂರು ನೀಡಿ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಗೆ ಶರಣಾಗುವುದೆಂಬ ನಿರ್ಧಾರಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದರು. ಮಗ ಮತ್ತು ಸಾವು ಇವೆರಡು ಕಣ್ಮುಂದೆ ಬಂದಾಗ ಅವರನ್ನು ಅಮ್ಮನ ಅಂತಃಕರಣ ಎಚ್ಚರಿಸಿದೆ. ದೂರು ಕೊಡುವುದು ಬೇಡವೆಂಬ ನಿರ್ಣಯ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ.

‘ಪುರುಷ ಪ್ರಧಾನ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಅಪರಾಧಿ ಯಾರೆಂದು ಗೊತ್ತಿದ್ದರೂ ವಿಕೃತಿಗೆ ಬಲಿಪಶುಗಳಾದ ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು ತಪ್ಪಿತಸ್ಥರನ್ನಾಗಿ ನೋಡಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಹೆಣ್ಣು ಎಷ್ಟೆಲ್ಲ ಸಂಕೋಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿ ನರಳುತ್ತಾಳೆ. ಕುಟುಂಬ, ಸಂಬಂಧಗಳ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಎಳೆ, ರಾಜಕೀಯ, ಸಾಮಾಜಿಕ ಸಂಗತಿಗಳು ಅವಳನ್ನು ಗಾಸಿಗೊಳಿಸುತ್ತಿವೆ. ದಿನಕ್ಕೊಂದು ಅಪಮಾನ ಆಕೆಯನ್ನು ಮೌನವಾಗಿಸಿದೆ. ಸಂತ್ರಸ್ತ ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು ಯಾವ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳಿಗೂ ಕರೆಯಬಾರದೆಂಬ ಅಘೋಷಿತ ಸಾಮಾಜಿಕ ಬಹಿಷ್ಕಾರ ಹಾಕಲಾಗಿದೆ. ಯಾರ ತಪ್ಪಿಗೆ ಯಾರಿಗೆ ಶಿಕ್ಷೆ? ಅಪರಾಧಿಗೆ ಕೊಡಬೇಕಾದ ಶಿಕ್ಷೆಯನ್ನು ಸಂತ್ರಸ್ತರಿಗೆ ನೀಡುವುದೇ ಅಪರಾಧ. ಕೆಲವು ರಾಜಕೀಯ ನಾಯಕರೇ ಸಂತ್ರಸ್ತ ಮಹಿಳೆಯರ ಕುರಿತು ವಿಧ ವಿಧದ ದೋಷಾರೋಪಣೆ ಮಾಡುತ್ತ, ಅವರು ಪ್ರಕರಣ ದಾಖಲಿಸದಂತೆ ತಡೆಯುತ್ತಿರುವುದೂ ಅಕ್ಷಮ್ಯ. ಈ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಕಾನೂನು ಕ್ರಮ ಜರುಗಿಸಬೇಕು’ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಹೋರಾಟಗಾರ್ತಿ ರೂಪ ಹಾಸನ. ಸಂತ್ರಸ್ತ ಮಹಿಳೆ ದಿಟ್ಟತನದಿಂದ ಮುಂದೆ ಬಂದು ದೂರು ನೀಡುವ ವಾತಾವರಣ ಸೃಷ್ಟಿಸಿ, ನಿಜವಾದ ಅಪರಾಧಿಗೆ ಶಿಕ್ಷೆ ಕೊಡಿಸಬೇಕಾಗಿರುವುದು ಸಮಾಜದ ಹೊಣೆ ಎಂಬ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಪ್ರಜ್ಞೆ ಮೂಡಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ ಎಂಬುದು ಅವರ ಆಗ್ರಹ.