ಒಳನೋಟ | ಶಿಕ್ಷಣ ಕ್ಷೇತ್ರ: ‘ಬೇರು’ ಸಡಿಲ

ಸರ್ಕಾರ ನಮ್ಮನ್ನು ಪಾಠ ಕಲಿಸುವ ಯಂತ್ರದಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿದೆ ಹೊರತು ಶಿಕ್ಷಕ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ. ಕಾಯಂ ಶಿಕ್ಷಕರಷ್ಟೇ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕ ಕೆಲಸ ನಾವೂ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ಆದರೆ ವೇತನ ಇಲ್ಲ

ಹಲವರಿಗೆ 40 ವರ್ಷವಾದರೂ ಮದುವೆಯಾಗಿಲ್ಲ. ಚಿಲ್ಲರೆ ವೇತನಕ್ಕೆ ದುಡಿಯುವವರಿಗೆ ಯಾರು ಹೆಣ್ಣು ಕೊಡುತ್ತಾರೆ? ನಮ್ಮ ಆತ್ಮಗೌರವ ಕಾಪಾಡಲು ಸರ್ಕಾರ ಮನಸ್ಸು ಮಾಡಬೇಕು

ವರ್ಷಪೂರ್ತಿ ಒಂದೂ ರಜೆ ಇಲ್ಲ. ಹೆರಿಗೆ ರಜೆ ಇಲ್ಲ. ಅಪಘಾತವಾದರೂ ವಿಶ್ರಾಂತಿಗೆ ಅವಕಾಶವಿಲ್ಲ. ನಿವೃತ್ತಿವರೆಗೆ ಅತಿಥಿ ಶಿಕ್ಷಕಿ– ಉಪನ್ಯಾಸಕಿ ಆಗಿಯೇ ದುಡಿಯಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ.

ಪ್ರತಿ ಬಾರಿ ಬೇರೆಬೇರೆ ಶಾಲೆಗಳಿಗೆ ನೇಮಕಾತಿ ಬಯಸಿ ಅಲೆಯಬೇಕಿದೆ. ಶಿಕ್ಷಕರಿಗೆ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳಲು 3 ತಿಂಗಳು ಬೇಕು. ಗುಣಮಟ್ಟದ ಮೇಲೂ ದುಷ್ಟಪರಿಣಾಮ ಬೀರುತ್ತದೆ

ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಸರ್ಕಾರಿ ನೌಕರಿ ಕೊಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ನಿಜ. ಆದರೆ ಶೇ 80ರಷ್ಟು ಅತಿಥಿಗಳನ್ನೇ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಗುಣಮಟ್ಟ ಕಾಯ್ದುಕೊಳ್ಳಲು ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯ? ಸರ್ಕಾರ ಈ ಗಂಭೀರತೆ ಅರಿಯಬೇಕು

ಅಸ್ತಿತ್ವ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಹೆಣಗಾಟ ಕಲಿತ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಸಮಾಜಕ್ಕಾಗಿ ಬಳಸುವುದು ಮತ್ತು ಬೆರೆಯುವುದೇ ಶಿಕ್ಷಣ ಆಗಬೇಕು. ಅತಿಥಿ ಶಿಕ್ಷಕರು ಅಸ್ತಿತ್ವ ಉಳಿಸಿಕೊಂಡು ಜೀವನ ನಿರ್ವಹಿಸಲು ಹೆಣಗಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ಅನನ್ಯತೆಯನ್ನು ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ವಿಂಗಡಿಸಿದರೆ ಶಿಕ್ಷಣವು ಬದುಕಿಗೆ ವಿದ್ಯೆಯು ಸಂಸ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಪಟ್ಟಿದೆ.

ಅನನ್ಯತೆ ಮರೀಚಿಕೆ ಈಗಿನ ಸ್ವರೂಪದಲ್ಲಿ ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ಅನನ್ಯತೆಯನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಅತಿಥಿ ಶಿಕ್ಷಕರು ಏನಾದರೂ ಮಾಡಬಲ್ಲರು ಎಂದು ಬಯಸುವುದು ಸರಿಯಲ್ಲ. ಇದಕ್ಕೆ ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾದ ಚಿಂತನಾ ಶಾಖೆಯನ್ನೇ ಅಸ್ತಿತ್ವಕ್ಕೆ ತರಬೇಕಾದ ಅಗತ್ಯವಿದೆ. ಅವರ ಬದುಕಿಗೆ ಭದ್ರತೆ ಕಲ್ಪಿಸಲು ಆದ್ಯತೆ ನೀಡಬೇಕಿದೆ.

ಬದುಕಿನ ಅನುಭವ ಇಲ್ಲ ಕೇವಲ ಅಕ್ಷರಜ್ಞಾನದ ಕಡೆಗೆ ಮಾತ್ರ ಗಮನ ನೀಡುವುದರಿಂದ ಈಗ ಶಿಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ನಿಜ ಜೀವನದ ಪರಿಚಯ ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಕಲಿಯುವವರಿಗೂ ಕಲಿಸುವರಿಗೂ ಬದುಕಿನ ಅನುಭವ ಇಲ್ಲ. ಪಠ್ಯವನ್ನು ಮೀರಿ ಹೊರಗಿನ ಪ್ರಪಂಚವನ್ನು ತೋರಿಸುವ ಕೆಲಸ ಆಗಬೇಕು.