ಬಿದಲೋಟಿ ರಂಗನಾಥ್ ಬರೆದ ಕವಿತೆ: ‘ಬೆಚ್ಚಿ ಬೆವರಿ ನಿಂತ ನಡಿಗೆ’

ನಿಶ್ಯಬ್ಧದಲಿ
ನಿಶ್ಯಕ್ತಿಯೊಂದು ಬಿಟ್ಟು ಹೋದ
ಬಂಧನದ ಧ್ವನಿ
ಚುಕ್ಕಿ ಬಿದ್ದು ಗಾಯಗೊಂಡ
ದಾರಿ ಮೇಲಿನ ಗುರುತು

ಬಣ್ಣಗೆಟ್ಟ ತುಂಡು ತುಂಡು ಲಂಗದ ಚೂರುಗಳು
ಕಾಮಚಲ್ಲಿದ ವಾಸನೆಯ ಹೊತ್ತು
ಕೊಸರಿದ್ದ ಗೆದ್ದಲು ಹತ್ತಿದ ಸೀರೆ ತುಂಡುಗಳು
ನರಳಿ ಹೊರಳಿ ಬಿದ್ದ ಸುಖವುಂಡ ಬೆವರು

ನಂಬಿಕೆಯಲಿ ಬೆನ್ನಾಕಿ ಕೂತಿದ್ದ
ಮರವೊಂದಕ್ಕೆ ಆದ ಗುರುತು
ಯಾರೂ ನಡೆಯದ ಕಾಡಾದಿ ಮೇಲೆ
ಹುಲಿ ಪರಚಿದ ಗಾಯದ ಹೆಗ್ಗುರುತು

ಯಾವೂದೂ ಕೂಡದ ಹಾದಿಯ
ಮುಚ್ಚಿಟ್ಟ ಬಾದೆಹುಲ್ಲಿನ ಎಸಳು
ಕಾಡುಮೃಗಗಳು ಕಚ್ಚಾಡಿ ತಿಂದು
ಸೊಕ್ಕಿ ನಿದ್ದೆ ಹೋಗಿದ್ದರ ಅವುಗಳದೇ
ಅಳಿಸದ ಚಿತ್ರ
ಚಲ್ಲಾಡಿದ್ದ ಹೆಣ್ಣೊಂದರ
ಮನುಷ್ಯ ಮಾಂಸದ ಮೊಳೆಗಳು

ನಡೆದು ಹೋದವನ ಕಿವಿಗೆ ಬಿದ್ದ
ಇನ್ನೂ ನಿಲ್ಲದ ಆಲಾಪದ ದನಿ
ಬೆಚ್ಚಿ ಬೆವರಿ ನಿಂತು ನೋಡಿದವನಿಗೆ
ಕಾಲ ನಿರ್ಣಯದ ಬಲೆಯ ತೂತುಗಳು
ಮುಳ್ಳು ತಂತಿ ಹೊತ್ತು ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದವು

ಸಾಕ್ಷಿ ನುಂಗಿದ ಗೆದ್ದಲು ಹುಳುಗಳಿಗೆ
ಹಸಿವು ಬಾಯಾರಿದ ಸಂಕಟ
ನಾಡನಡುವಿನ ನಂಟು
ಕೊರಳು ಚೂರಿಯ ಬಾಯಿಗೆ ಅನ್ನ

ಅಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ತಾನೆತ್ತ ಮಗ
ತಾಯಿಗಾಗಿ ಹಂಬಲಿಸಿ
ಏನೂ ಸಿಗದೆ
ನಡೆದ ಹೋದ ನಿಟ್ಟುಸಿರ ಕಣ್ಣೀರು
ಸೀಳಾದಿ ಉದ್ದಕ್ಕೂ ಬಿದ್ದ ಗುರುತು

ಕಂಗೆಟ್ಟ ಗಾಳಿಯಂತೆ
ಮನುಷ್ಯತ್ವ ನನ್ನೊಳಗೂ
ಹೆಪ್ಪುಗಟ್ಟಿದರೂ
ಏರುಪೇರಾದ ತಕ್ಕಡಿಯ ಮುಂದೆ
ಕೈ ಚಲ್ಲಿದ ಗುರಿ.!