ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ನಡೆದ ಅಕಾಡೆಮಿಗಳ ಅಧ್ಯಕ್ಷರು ಮತ್ತು ಸದಸ್ಯರ ಸ್ವಾಗತ ಸಮಾರಂಭದಲ್ಲಿ, ಸಚಿವ ಸಿ.ಟಿ.ರವಿ ಅವರು ‘ಮನೆಹಾಳರು’ ಎಂಬ ಪದವನ್ನು ಬಳಸಿದ್ದು, ಮನಸ್ಸನ್ನು ಮುರಿಯುವ ಮನೋಧರ್ಮ ಮತ್ತು ಅಂಥ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿತ್ತೇ ವಿನಾ ಸಾಹಿತಿಗಳನ್ನು ಕುರಿತದ್ದಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ, ಅದು ಸಾಹಿತಿಗಳು ಹಾಗೂ ಕಲಾವಿದರನ್ನು ಕುರಿತದ್ದು ಎಂದು ಕೆಲವರು ಹೇಳುತ್ತಿರುವುದು ಸತ್ಯವೇ ಎಂಬುದರ ಬಗ್ಗೆ ಪರಾಮರ್ಶೆಗಳು ನಡೆಯಲಿ. ವಿರೋಧಕ್ಕಾಗಿ ವಿರೋಧ, ಪರಕ್ಕಾಗಿ ಪರ ನಡೆದರೆ ಅದು ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಆಗದು. ಅದು, ಆಡಳಿತ ಪಕ್ಷ ಹಾಗೂ ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷಗಳ ಮತ್ತೊಂದು ವಾಗ್ವಾದದಂತಾಗುತ್ತದೆ.
ಕುವೆಂಪು ಅವರು ಜ್ಞಾನಪೀಠ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಪಡೆದಾಗ, ದೇಶವನ್ನು ಒಟ್ಟುಗೂಡಿಸುವ ಸಾಹಿತ್ಯವನ್ನು ದೈವೀ ಸಾಹಿತ್ಯ ಎಂದೂ ದೇಶವನ್ನು ಒಡೆಯುವ ಸಾಹಿತ್ಯವನ್ನು ರಾಕ್ಷಸೀ ಸಾಹಿತ್ಯ ಎಂದೂ ಕರೆದಿದ್ದರು. ಅದರ ಉದ್ದೇಶ, ಸಾಹಿತ್ಯವು ದೇಶವನ್ನು, ಮನಸ್ಸನ್ನು ಒಂದುಗೂಡಿಸಬೇಕು ಎಂಬುದಾಗಿತ್ತೇ ವಿನಾ ಸಾಹಿತಿ ಮತ್ತು ಸಾಹಿತ್ಯವನ್ನು ಅಪಮಾನಿಸುವುದಾಗಿರಲಿಲ್ಲ.
ಮನೆ ಮತ್ತು ಮನಸ್ಸನ್ನು ಹಾಳು ಮಾಡುವವರನ್ನು ನಮ್ಮ ಜನಪದರೂ ಮನೆಹಾಳರೆಂದೇ ಕರೆದಿದ್ದಾರಲ್ಲವೇ? ಮನಸ್ಸನ್ನು ಮುರಿಯುವವರಿಗೆ, ಸಮಾಜವನ್ನು ಒಡೆಯುವವರಿಗೆ ಹೇಳಿದ ಮಾತನ್ನು ಎಲ್ಲಾ ಸಾಹಿತಿ, ಕಲಾವಿದರಿಗೆ ಹೇಳಿದ್ದೆಂದು ಅಂದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಸರಿಯೇ? ಮನಸ್ಸು ಕಲುಷಿತ ಆಗದಿರಲಿ. ಮನಸ್ಸನ್ನು ಯಾರೇ ಮುರಿದರೂ ಅದನ್ನು ಎಲ್ಲರೂ ವಿರೋಧಿಸಲೇಬೇಕಲ್ಲವೇ? ಸಾಹಿತ್ಯ, ಸಂಸ್ಕೃತಿಯು ಎಲ್ಲ ಮನಸ್ಸುಗಳನ್ನು ಒಂದುಗೂಡಿಸುವುದಕ್ಕಿದೆ. ಈ ಸೂಕ್ಷ್ಮವನ್ನು ಅರಿತು ಅಕಾಡೆಮಿಗಳ ನೂತನ ಅಧ್ಯಕ್ಷರು, ಸದಸ್ಯರು ಕೆಲಸ ಮಾಡಬೇಕು ಎಂದು ಹೇಳಿದ ಕನ್ನಡ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಸಚಿವರ ಆಶಯ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕವಾದದ್ದಲ್ಲವೇ? ಅಪಪ್ರಚಾರಗಳಿಂದ ಸತ್ಯವನ್ನು ಸುಳ್ಳು ಮಾಡಲು ಯಾರಿಂದಲೂ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ‘ಹರನೆಂಬುದೇ ಸತ್ಯ ಸತ್ಯವೆಂಬುದೆ ಹರನು’ ಎನ್ನುವ ರಾಘವಾಂಕನ ಮಾತು ನಿಜವಾಗಲಿ.
(ಲೇಖಕರು ಕರ್ನಾಟಕ ಸಾಹಿತ್ಯ ಅಕಾಡೆಮಿ ಅಧ್ಯಕ್ಷರು)
ತಾಜಾ ಸುದ್ದಿಗಾಗಿ ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಟೆಲಿಗ್ರಾಂ ಚಾನೆಲ್ ಸೇರಿಕೊಳ್ಳಿ | ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಆ್ಯಪ್ ಇಲ್ಲಿದೆ: ಆಂಡ್ರಾಯ್ಡ್ | ಐಒಎಸ್ | ನಮ್ಮ ಫೇಸ್ಬುಕ್ ಪುಟ ಫಾಲೋ ಮಾಡಿ.