ಕವಿತೆ:ಯಯಾತಿಯ ಇತ್ತ ಕಳುಹಿ

ಕನಸ ಕಗ್ಗಾಡಿನಲ್ಲಿಯೂ ನಾ
ತೆನೆತುಂಬಿ ಕಂಗೊಳಿಪ ಮಾಮರ

ಕೆಂದಳಿರು ತಂಬೆಲರು
ಸೋನೆಮಿಡಿ ಸಿಹಿಗಾಯಿ
ಜೀರುಂಡೆ ಗಿಳಿವಿಂಡು
ಗೂಡು ನೂರಾ ಒಂದು
ಎಲ್ಲ ಸರಿ! ಸಾಲದು ಕಣೆ
ಚಿತ್ತಾಪಹಾರಿ ಮಾವೆ!
ಮಾಗು... ಮಾಗು... ಮಾಗು...

ನೆಟ್ಟು ನೀರೆರೆದವರ ತಲೆ
ಹತ್ತಿರ ಹತ್ತಿರ ನೂರಾಎಂಟು ಡಿಗ್ರಿ
ತುಡುಗುದನ ಪಿಂಜಾರುಪೋಲಿ
ಬೇಲಿದಾಟಿಯು ಬಂದು
ಜೋತು ಬೀಳುತ್ತಲ್ಲ,
ಹಾಳಾದ ಬಾವಲಿ!
ಅದು ಬೆಳಕ ಬಿಂದು
ಸೆರಗಸುಡುವ ಕಿಡಿಯಾಗುವ ಕ್ಷಣ.

ಕನಸುಗಳ ಕಣ್ಣೆವೆಯೊಳಗೇ
ಬಚ್ಚಿಟ್ಟು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ
ಯಯಾತಿ ಏನಾದರೂ ಅತ್ತ
ಬಂದರೆ
ಕೊಟ್ಟು ಕಳುಹಿ ನನ್ನ ವಿಳಾಸ
ನಾನವನನ್ನು ಖಂಡಿತ
ನಿರಾಸೆಗೊಳಿಸಲಾರೆ.