ಮುನವ್ವರ್ ಜೋಗಿಬೆಟ್ಟು ಅವರ ಕವನ 'ಜೋಳಿಗೆ'

ನಿರಂತರ ಕಡಲು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದರೂ
ಎಷ್ಟೋ‌ ದಿನಗಳ‌ ನಂತರ
ಕಡಲನ್ನೇ ನೋಡಲು ಹೋದದ್ದು ‌ನಿನ್ನೆಯೇ
ಬೆಲೆ ಬಾಳುವ ಬೂಟಿನೊಳಗೆ
ಮರಳ ಕಣಗಳು ತರಚುವಾಗ
ಕಣ್ಣ ಕೆರೆಯಲ್ಲಿ ಕೂದಲು ಬಿದ್ದಂತಹ ಹಿಂಸೆ
ಒಗೆದು ಬರಿಗಾಲಲ್ಲಿ ನಡೆದಾಗಲೇ ತಿಳಿದದ್ದು
ತೊರೆದು ನಡೆಯುವುದರ ಖುಷಿ

ರೆಕ್ಕೆಯೇ ಇಲ್ಲದೆ ಹಡೆಯೆತ್ತಿ
ಹಾರುವ ಕಾಗದದ ಕಾಳಿಂಗನಿಗೆ
ಸೂತ್ರವೆಂಬ ಬಾಲ ಹಿಡಿದ ಹಾವಾಡಿಗ
ಕಡಲ ನಿಟ್ಟುಸಿರಿಗೆ ಹಗುರವಾಗುವ
ನಿರ್ಜೀವ ಬಿದಿರ‌ ಮಕ್ಕಳ ಮುಂದೆ
ಬೆನ್ನುಮೂಳೆ ಇರುವ ತೊಗಳುಗಳೇ ಭಾರ

ನೀರ ಜೋಳಿಗೆಯಲ್ಲಿ ನಿದ್ರೆ ತೂಗುವ ಮಗು
ಬೆಳಕ ಚೆಂಡನ್ನು ನುಂಗಿದ ನೀಲಿ ಮೊಸಳೆ
ನಡೆದಷ್ಟು‌ ಹಿಮ್ಮಡಿ ಎಳೆಯುವ‌ ಉಸುಕಿನಲ್ಲಿ
ನೋವುಗಳೂ ಇಂಗುವುದೇ?
ಮರಳಲ್ಲಿ ಬರೆದದ್ದೆಲ್ಲವೂ ಅಳಿಸುವ ಅಲೆಗೆ
ಮನಸ್ಸಿಗೂ ಬಾ ಎಂದ ಕರೆಯಬಹುದೇ?
ಮಾಯಕದ ನೇವರಿಕೆಗಾಗಿ 
ಈ ಸಂಜೆ ಕಾದು ಕುಳಿತಿದ್ದೇನೆ