ವಿ ಹರಿನಾಥಬಾಬು ಅವರ ಕವನ ಬಿಟ್ಟಿರುವುದಾದರೂ ಹೇಗೆ?!

೧
ಮಳೆಗಾಲದ ಮೋಡಗಳು ಒಂದು ಚೂರೂ ಹೊರಪು ಕೊಡದೇ ಸುರಿಸುತ್ತಿವೆ
ಅವಳ ನೆನಪು ಹೀಗೇ ಸದಾ ಯಾಕೆ ಕಾಡಬೇಕು ನನ್ನ!?
ಅದೇ ಒದ್ದೆ ಬಟ್ಟೆ
ಮತ್ತದೇ ಕೆಸರ ದಾರಿ
ಆಕಾಶದಲಿ ಇತ್ತಿಂದತ್ತ ಹರಿದ ಕೋಲ್ಮಿಂಚಿನ ಸೆಳಕು!

೨
ಬಿಸಿಲು ಹಸಿದು ಬಂದವರಂತೆ ಅಂಗಳದಲ್ಲೇ ಕುಳಿತಿದೆ
ನನ್ನೊಳಗಿನ ಅವಳ ನೆನಪ ಜ್ವಾಲೆಗೆ ಮತ್ತಷ್ಟೂ ಬೆಂಕಿ ಸುರಿದಿದೆ
ಒಲೆ ಹಚ್ಚದೆಯೇ ರೊಟ್ಟಿ ಸೀದು ಹೋಗಿದೆ
ತಿನ್ನಲು ಚಾಚಿದ‌ ಕೈಯ್ಯೊಳಗೆ ಕೆಂಡದುಂಡೆಗಳ ಹೊಳಪು

೩
ಕಂಬಳಿಯೊಳಗೆ ಗಡಗಡಾ ನಡುಗುತ್ತಾ ಕುಳಿತಿರುವ ಚಳಿ
ಒಂದು ಸಣ್ಣ ನೆನಪು ಬೂದಿ ಮುಚ್ಚಿದ ಒಲೆಗೆ ತಿದಿಯೊತ್ತಿದಂತಾಯ್ತು
ಎದ್ದು ಹೊರಗೆ ಬಂದು ಮೋಟು ಬೀಡಿಗೆ ಕಡ್ಡಿಗೀರಿ ಉರಿವ ಸೂರ್ಯನಿಗೆ ಸಡ್ಡು ಹೊಡೆದೆ

೪
ಅದೇಕೋ ಒಣಗಿದ ಕೆರೆಯಂಗಳದ ಬಿರುಕಿನ ತುಣುಕುಗಳು ನನ್ನ ಈ ತುಟಿಯನ್ನಾವರಿಸಿವೆ
ಕಡಲ ತುಂಬಾ ಅಪ್ಪಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಉಪ್ಪು ಇಂದೇಕೋ ಕಣ್ಣ ಕುಳಿಯೊಳಗೆ ಅವಿತು ಕುಳಿತಿದೆ
ಅಗೋ ಅಲ್ಲಿ ಈಗವಳ ಕಾಲ ಗೆಜ್ಜೆಯ ಸಪ್ಪಳ
ಎದೆಯ ರಾಗಕೆ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಉಕ್ಕಿ ಹರಿವ ಭರಪೂರ ಪ್ರವಾಹ

೫
ಹೀಗೇಕೆ ಹಾಳು ಬಿದ್ದ ಗೋಡೆಗೆ ಹಾರೆ ಹಾಕಿ ಮೀಟಿ ಕೆಡವುವ ಉಮೇದು
ಉಫ್ ಎಂದರೆ ತಾನೇ ಹಾರಿ ಹೋಗುವ ಹಾಗಿರುವಾಗ ಗಾವುದ ಗಾವುದ ದೂರ
ಥೂ ಈ ಹಾಳು ಒಂಟಿ ಕೂದಲು ಎಲ್ಲಿಂದ‌ ಹಾರಿ ಬಂತೋ ಸೋಜಿಗಕ್ಕೆ
ಕೈ ಬೆರಳುಗಳು ವಸಂತದಲಿ ಚಿಗಿವ ಮಾವಿನ ಮರದಂತೇಕಾದವೋ

೬
ಸಂತೆಯೊಳಗಿನ‌ ಸಂತನಂತೆ ಮೌನವೇ ಮಾತಾದವನಿಗೆ
ಅದಾವಳೋ ಮುಡಿದ ಮಲ್ಲಿಗೆಯ ವಾಸನೆಯ ರುಚಿ
ಹೂವ ಹುತ್ತದೊಳಗೆ ಕೈಯಿಟ್ಟರೆ ಮೈ ತುಂಬಾ ಮರಿ ನಾಗರಗಳ ಮೆರವಣಿಗೆ
ಇರುಳ‌ ಹಾದಿಯ ತುದಿಯೇರಿದ ಸೂರ್ಯ ನಿಬ್ಬೆರಗಾಗಿ ನಿಂತಲ್ಲಿಯೇ ನಿಂತ
ಕನಸುಗಳು ಬಣ್ಣದಲ್ಲಿದ್ದರೆ ಅವರಪ್ಪನ ಗಂಟೇನು ಹೋಗುತ್ತಿತ್ತು!